VITET NA PËRSHËNDESIN
Qajmë vitet që jemi ndeshur,
Historinë, jetën që shkuan,
Dhe kur ëndrrat na kanë qeshur,
Dhe kur vuajtjet na munduan.
Mbetur larg por jo harruar,
Shpesh në zemër tingëllojnë,
Duket prekim prapë me duar,
Kur kujtimet atje na çojnë.
Bashkudhëtar i kemi patur,
Rritur plakur me ta bashkë,
Nëpër dimrat e stërzgjatur,
Zjarrit të verës djegur jashtë.
Herë përplasur e zhgënjyer,
Nëpër vitet gjurmërëndë
Shpresëhumbur, ëndrrathyer,
Plaga shpirtit ende dhemb.
Herë gëzimet luleçelur,
(Ndonëse rrallë po s’kanë munguar)
Na kanë joshur e përkëdhelur,
Vitet tona të përmalluar.
Jemi ndarë si miq të mirë,
Dhe kur jeta na rridhte qetë,
Dhe kur nervat ngrinin grushtet,
Herë të çartur e herë të mpirë.
Buzagaz na përshëndesin,
Kur i sjellim nëpër mend,
Vitet tona tek ne s’vdesin,
Sado jeta peshon rëndë.
KUJTIM HAJDARI
“””””””””””””””””””
