SHKRELI I AZEMIT
U rashë mespërmes
lugjeve të verdha t’vendlindjes
Çdo skaj shkrelian ishte nuri i fytyrës tënde
Edhe flokët kaçurrela të ballit tënd të madh
prej malësori, që era e bjeshkës i fërfëllinte
sa në atë anë, sa në këtë anë
Çdo shkëmb e gur që shikoja pêrshpêriste fjalët tua,
që s’i harrojmë kurrë,
Fjalët e rugovasit, burrit si dragua,
burrit të pushkës e të penës…
Fjalët tua të gdhendura
Me daltën e fjalës
Mbi gur
Sa u çmalla me lugjet e verdha të vendit tënd,
me lulebore, me ujin e ftohtë e me pishën plakë,
me kurorat e maleve
e me livadhin e gjatë,
aty buzë përroit ku ti freskon fytin e vargut
e mi freskon muzat e shpirtit
Por…Shkreli mu duk i zbehtë
pa ty, poet…
nuk shkëlqen, joooo…
Nuk lëshon aromë as pisha plakë,
as livadhit të gjatë nuk flatronin fluturat,
e gurra pranë shkëmbit kishte shteruar,
edhe lugu i kroit ishte tharë
poet,
këtë vend ku u linde
do ta quaj Azem,
se vetëm me emrin tënd
shkëlqimin do ia ndjejë Rugovës.
K.A.Shala dt/01.7.2022
“””””””””””””””””””””””””
ZEMRA E PASTËR BILUR
U mundova të gjej
inspirim te librat,
atë e gjeta tek ti,
aty në mesin e fjalëve tuaja me peshë atomi.
Buzagaz flet më shumë se rreshtat e një libri, që çdo ditë po i mbulon pluhuri i harresës.
Ta lexosh një libër, duhet ta fshish pluhurin shekullor në kujtesën tënde.
Të dhurosh buzëqeshje me dashuri e t’lehtësosh dhembjen në tjetër kontinent është më shumë se mrekulli.
Këtë s’e bën dot rreshti i shkruar në libër, as edhe një ditar dashurie dikur.
Por…këtë e bën vetëm ajo zemra e pastër, e pastër bilur.
K.Shala
28.6.2022
“”””””””””””””
NUK KAM FRIKË PËR TË VËRTETËN
Të pata thënë një ditë që,
nuk shtyhet bjeshka me gjoks,
E ti, ma kundërshtoje fjalën
besa… edhe me hidhërove
E me the se….
unë nuk lëshoj pe,
E m’u përgjigje me rreptimë kështu duhet të jetë e s’ka më.
Unë të besova edhe të besoj ende,
Sepse ….e di kush je,
nga vjen, e rrënjët nga i ke.
Unë për dijen e rininë tënde ndjejë dhembje …
Sepse… faqezinjtë mundohen edhe ty, t’perlyejnë
e nga kjo tokë te ç’binë.
Por… engjëjt si ti,
do ti ruaj vet Zoti
E në heshtje do ti shpërblej…
Edhe pse përcjelljen prej hijenash e ke çdo ditë
Të cilat sillen e mbështillen rreth e rrotull teje…
Kinse po të ndihmojnë,
e pas shpinës sate ta mshojnë.
Mundohu t’i lexosh
sytë e të tjerëve,
mundohu ta kuptosh dashurinë pa kushte!
Sepse është kohë e egër,
o ti njeri mirë…
Kohë tinzare,e cila të vret,
të pret, të varros
e as duart si lanë as si shpëlan nga krimi.
E,me ato duar shpërndan bukë për bamirësi
të ata që vet i ka fut në dry.
E në tjetrën anë kinse
qanë e rënkon,
e fytyra i reflekton ” dhembje e mërzi “,së vet i ka futur në dry!
Ky është realiteti mos u hamendësoni…
Bjeshka nuk shtyhet me gjoks, ta pata thënë dikur
O ti, njeri i mirë,
këta njerëz si ty në gishta njëhen,
Të pakt janë ata që falin dashuri,
e ofrojnë bamirësi pa kushte si ti!
Mos ik nga unë,
dua të kem njerëz si ty rreth vetës,
Se vetëm këta njerëz si ti,
dinë ta zgjasin jetën
e ta thonë të vërtetën para njerëzimit
e para Zotit pa frikë!
