Maria Kuçi è nata il 30 giugno 1967 a Saranda Albania in una famiglia semplice ma con una vasta cultura e una ricca biblioteca. Non le è stata data l’opportunità di ricevere un’istruzione superiore in quanto figlia di una persona politicamente perseguitata (suo padre ha scontato 7 anni di carcere politico). Fin da giovane adorava e amava scrivere poesie. (In un quaderno a quadrati continuavo a scrivere le mie poesie). Nel 1992 è emigrata in Italia con la sua famiglia, ma il libro è rimasto ancora una volta l’amico più intimo, dove ha anche cercato di capire il suo mondo. Nel 2013 ha ripreso a scrivere poesie, pubblicandole su giornali e portali online. Ha partecipato in due antologie Ha pubblicato il volume poetico “Un calice di cielo”
Maria Kuçi ( Dudi Hizmo emri i saj i vertete) lindi në 30 qershor 1967 në Fterrë të Sarandës në një familje të thjeshtë por me kulturë të gjerë e një librari të pasur Nuk ju dha mundësia e arsimit të lartë si bijë e të persekutuarit politik (i ati ka bërë 7 vjet burg politik). Që në rini adhuronte dhe pëlqente të shkruante poezi. Në një fletor katror mbaja të shkruara poezitë e mia . Në vitin 1992 emigroi në Itali me familjen e saj, por libri përsëri ngeli miku më i ngushtë, ku ajo përpiqej të kuptonte dhe botën e saj. Në vitin 2013, rinisi të shkruante sërish poezi publikuar këto dhe në gazeta e portale online.Ka marre pjese ne nje antologji me poezi ne shqip perkushtuar deshmoreve Antigona Faslliu e Iliaz Kodra si dhe ne anttologjine Turenum me poezine “La sofferente nei secoli ” qe del nga shtypi ne mars 2021 si dhe ne nje antologji me poezi per shen Valentinin “Vieni” qe del nga shtypi ne 14 shkurt 2021 Ka publikuar vëllimin poetik dygjuhesh “Një kupë qiell”
Far që kohën ndrin ( Assisi)
.
Në një pllajë mali shtrihet ky qytet
Shtëpi edhe kisha ndëruar me gurë
Sjell nga lashtësitë të vetmin pushtet
Paqen nëpër breza valëvit flamur
.
Fletët historisë ja shkroi mirësia
Botës në çdo kohë i qëndron fanar
Cdo stuhi në shpirt e pushton bamirësia
Shpirt i shën Francesco përmbi të shpërndarë
.
Kjo kishë si qiri digjet pa u sosur
Të ndriçojë këdo që e beson Zotin
Kush veten e shkrin pishtar ka për të mbetur
Assisi mbet një far…far që kohët ndrin
.
Këtu flitet një gjuhë ajo vëllazërore
Njohur nëpër botë si paqe që ndrin
Këtu të jepet dora e shpirti gjithë pudore
Dhe në gurë të sertë e prek butësinë
.
O qytet i lashtë me pjetra ndërtuar
Shpirt i fale botës që të mban në gji
Kujt i shkeli këmba e s’ngel i dashuruar
Me gurët e tu…që s’janë gurë por flori
Maria Hizma Kuci
Faro che illumina il tempo
