Tregim per Anna Lindh
PO VDES ME DASHURI PËR KOSOVËN
Vajzat e Anna Lindh, sot ishin zgjuar më heret se zakonisht. Anna duke u përgatitur për të shkuar në shitore rrobash NK në Stokholm, i përqafoi vajzat e saj të përgjumura dhe i porosit që të hanë mëngjesin.
– Kery, sapo t’i pastroni dhëmbët e fytyrën merrni ushqimin e keni të gatshëm- u foli vajzave dhe i përqafoi gjatë. Për çudi, edhe ato këtë mëngjes e shtrënguan e sikur nuk dëshironin ta linin që të ikte në punë. Kery i dilte para, i hapte duart dhe kërkonte që ta përqafoj. Anna plot lumturi e merrte në duar e mbante afër vetes dhe sillej bashkë me te në dhomën përdhese, e që ishte edhe dhomë e pritjes. Ora ikën e Anna nuk shqitej dot nga vajzat. Mori çantën me rrëmbim , si zakonisht e vuri në mes krahëve prapa në shpinë dhe fluturoi me gas e hare në trotuarin afër shtëpisë.
Nuk u hamend fare për ta marrë makinën. Doli në rrugë e shkujdesur e në mendje kishte thurur vazhdën e punës në Ministrinë e punëve të jashtme. Në dukje e thjeshtë. Pa asnjë truproje. Asnjë shofer që ta merrte në këtë mëngjes fundvere , por që iknin ditët andej kah vjeshta. E, vjeshta thuajse kishte arritur para kohe në Stockholm. Fryente një erë e ftohte në drejtim të jugut. Retë të ulura,që preknin rokaqiejt e Stockholmit lëviznin me të shpejt. Tramvaji 7/b u ndal. Një hije e mbështjellur me pelerinë të gjatë të zezë, përcillte lëvizjen e Annes. Tramvaji ishte mbushur plot njerëz. Anna e tretur në mendime, me aktin noterial që e kishte lënë në gjysmë të punës, atje mbi tavolinën e zyres së ministrisë, e përpilonte më vete. Sot, sapo të shkoj në zyre, do t’ia nis këtë shkresë zyrtare presidentit të Republikës së Kosovës, z. Ibrahim Rugova, mendoi. Një e qeshur u ngjall në shpirtin e saj, po edhe buzët lëvizën nga kjo qeshje spontane. Ndjehej e lumtur që e kishte mbështetur popullin e përvuajtur të Kosovës, gjatë dekadës së pushtimit, të dhunës e vrasjeve të gjakatarëve serb me kryekriminelin serb Milloshevic, ndaj popullit fisnik shqiptar. Sot, mendoi edhe një herë, 11 shtator 2003. Sa interesant, – tha me vete: pse m’u kujtua kjo datë e 11 shtatorit 2001, kur u sulmuan Kullat Binjake në Amerikë, nga kriminelët e Al Kaidës …? Pse më është ngulitur kjo datë e vrazhdë plot tmerr e ankth për sulmet në Amerikë? Hija e veshur me pelerinë të zezë, shenoi diçka në telefon , që rrinte përball Annës. Ajo shikoi afishen ne kompjuterin e tramvajit që shenonte se kishin mbërrijtur në bulevardin NK të Stockholmit. Mori me vrap rrugën, e cila iu duk sikur ishte në lagjen Enskede në Stockholm, aty ku edhe kishte lindur e ishte rritur. Babai Staffan ishte një artist i arteve të bukura, i cili e trimëronte vajzën e vetme Anna, me besimin në vete dhe e edukonte që t’i ndihmonte njerëzit me nevoja, kudo qofshin ata. Kur, iu kujtuan me të shpejt vendlindja, babai dhe frymëzimi nga i ati, në rrugën e politikës që kishte marrë, u mërdhez në faqe i rregulloi floket prapa veshit dhe hyri në shitore. Anna e veshur, tamam për stinën e vjeshtës së ftohtë, qe kishte ardhur kaq rrembimthi,shikoi një sako të mëndafshit dhe një shall përreth qafës. I provoi në trup të dyjat u shikua në pasqyrë dhe për befasi të saj, për herë të pare, i pëlqeu vetja që kishte marrë një hijeshi e bukuri, si asnjehere tjeter. Me këtë nur të bukur, sikur shkëlqente e rrezatonte edhe Stockholmi. Pagoi faturën e rrobave, futi duart në xhep dhe doli nga shitorja. Telefoni cingërroi, me të shpejt e hapi . Vajza e saj Kery, qeshej matanë të telefonit bashkë me të motrën
– Anna, ose më mirë po të themi mami, mos u vono sot në punë se do dalim të shetisim bashkë, – i tha vajza e buzeqeshur….Të qeshurit e vajzave ndëgjoheshin akoma.
Hija që e ndiqte në çdo hap nxori nga këllfi një thikë të mrehur e futi nën pelerinë dhe po i afrohej me të shpejt.
Anna qeshej bashkë me vajzat – Kerry , vajzushkat e mia të ëmbla, keni të drejtë, sot nuk do të vonohem. Përgatituni ju dhe në orën 16:35 do të jem në shtëpi e do dalim në sheti së bashku . Ditën e mirë vajzushkat e ëmbla! Mami ju don shumë – e buzëqeshur e mbylli telefonin.
Hija e zezë që e ndiqte tashmë e nxori thikën u ngrit në maje të gishtërinjve, shikoi përreth mos e përcillte ndokush veprimin e tij. Sapo u sigurua që s’kishte asnjë njeri, ngriti dorën…
Anna e hareshme, iu kthye kujtesës së shkresës që do ia niste presidentit Rugova. Mori frymë thellë dhe një ofsham i doli nga goja përzier me gjak…Hija e zezë për të shtatën herë e ngulte thikën në një trup të pambrojtur që u përmbys në trotuar dhe krimineli u shpreh me shumë mllef –“Ovo ti je pokllon za ljubav za Kosovo…..” ( Kjo është për Kosovën tënde të dashur…)- I foli në serbisht krimineli, e hudhi thikën në parkun aty afër, pastaj me të shpejt e hapi jamën e kanalizimit dhe e hodhi edhe telefonin me të cilin komunikonte vazhdimisht me nxitësit e krimit. Pra, ishte i porositur nga UDB e Serbisë për ta kryer krimin ndaj zonjës Anna Lindh. Ambulanca mbërrijti me të shpejt, por ishte shumë vonë për Annën tonë……. Tetor 2021