ORA e pasdites së dt 24 Prill 2020 ka kaluar 16:30
Ndërsa karantina po rëndon e jo pak, e cila është në javën e 7_të….gjithësecili prej nesh e shan, e lëvdon , e qorton, unë ….ahhh unë …Meditimi më qortojë dhe KRISHTIN….
…ja në ç’mënyrë…..( vetëm për ditarin” Prag pritje)
QORTOKAM DHE KRISHTIN
Shoh duart e heshtura që kallëzojnë përtacinë e papritur,
Butësi e panjohur mi fton në alfabet.
E meqë janë jabanxheshka dhe e atij të Dantes
ja shpërblejë me sytë hap deri në gdhirje
me timin mall për si e sa më shërbyen kur rrufisja lotët e tëmthat përpiqja në tyren konsideratë.
Kështu si karshi altarit në meshën e mesnatës së ringjalljes së Krishtit ndeza qiri.
Kulluar më dogji thonjtë derisa mbërrita nën ikonë.
Forca e dhimbjes Tij më dha shtysë për pyetje e, e pyeta_ Ja vlente yti kryqëzim ?
Koka mënjanuar në të djathtë
currilat e gjakut ende pa tharë folën gjuhën e tij të paperceptuar nga unë e papajtuara për flijim.
E se mbajta mes buzësh po thash_ Pse nuk ju xhveshe lëkurës
pse i besove Xhudës
pse si shtrëngove pëllëmbët kur ç’poheshin me gozhdë?
Po këmbët pse si mblodhe më dysh me kërcirët në një , po brodhe atllasëve të globit
varur mureve në secilin odë?
“Vdekja është një metaforë”_ tha poeti
e mua mendësia e tij më thith
si kërthinjtë në mitër të mamasë.
“Po forma e saj është histori e vetme”
më tej ai përparojë të thotë.
E unë si vogëlushe e besojë se mishërimi i fjalëve me gjak më është qepur në lëkurë
e as e abandonojë
as e ndalë.
(vdekja është njl metaforë , dhe
forma e saj histori e vetme )…. varg i poetit Britanik __Dylan Thomas
…..Foto e mëposhtme bërë një vit më parë në 24 Prill 2019 në kishën e besimtarëve Argjentinas në Romë)
Ora 8:00 E premte 24 Prill 2020
Vazhdon ditari tashmë me emër shprese ” Prag pritje” Sa dhimbte fjala_ Luftë….
Sot unë
Liliana Shkodrani Baci
….për Ju…
sikur mos m’i mjaftonte nata ëndrave, ju shtua dhe dita.
Mi vjen në ndihmë zhurma e padurueshme e ashensorit që nuk ka pushuar këto tre ditë poshtë e lartë.Lëvizin këta shumica pleq banorë në shkallën ku banojë.Nga parku poshtë ballkonit dëgjojë zëra që o flasin në telefon,o janë dy që shëtisin.Dal në ballkonin tjetër në anë të kundërt shoh makina që presin në semafor.Thash_ Oo ç’u bëka kështu ; a jemi në karantinë deri në dt 3 Maj ne këtu në Itali?
Sa lëvizje ndiej e shoh.U lodhën njerëzia mbi divan?
U lodhën me ato pak hapa nga një dhomë në tjetrën? Po mua pse nuk më lodh kjo; Po vetëm mendimi për padurimin e rifillimit e me duart në guzhinë duke pregatitur bukë valë,torta e duke vënë në provë fantazinë e artit të guzhinës, qep e qëndis, sidomos maska kur jetën jashtë porte të rifillojë.
Më duhet të punojë!
NA DUHET TE PUNOJME!
Dje ish dhe ditë e menduar,ose më mirë më thënë festa e librit.
Pse mos jetë dhe 364 ditët e tjera?
C’ndodhi dje në këtë festë?
__Ajo që ndodh çdo vit?_Jo.
Vitet e tjera bëhen promovime librash me kapicë,takime me shkrimtarë, dhe shpalosja e ” lavdisë” së emrave të dëgjuar që janë ende gjallë e kurdisin meritë, të tjerët i lyejnë ata sidomos me meritë.
Ata nuk luajnë nga istikami.
Tërheqin çmime, e emra të rinjë nuk lakojnë.Mehazallah…jarabi..të lënë rreshtin e parë!!!
E më shumë thellim indiferentizmi karshi librit.
Kush di të dashurojë librin është dashnor besnik i tij.
Kush e do për të bërë figurën e të zbaviturit me instrument intelektual e mbanë në duar pasi ndoshta e ka blerë e mbështet mbi komodinë dhe e lë të flejë derisa ta fus në çantë kur të shkojë në plazh.
Aty ndërsa mbanë në dorë çantën me pajën e rërës ,librin në një tjetër dorë.
Ulet mbi shtrojë.
Lyet me krem e heshtur e serioze në shikim sikur ja ka bota inatin.
Nuk vështron askënd.
Vesh takat e plazhit.
Vë kapele kashte sikur të jetë e famshmja “Panama” e sistemon flokët me një të shtyrë mre stil kokete e atëhere sistemon kokën po jo mbi peshqir të palosur,as mbi gur e bluzën sipër siç bënëm në kohën tonë.Ka jastëk plastik që fryhet sipas lartësisë së dëshiruar .E qorton të zë vëndin e duhur kur të mbëdhtes qafën pas.Sistemon mirë kapelen të mbrojë oksipitalin e vë syzet.
Fryn me stil dembel atë pak rërë.Mbi gishta e hap librin.Mezi i vjen rradha këmbimit të faqes se nga anash syzeve që i përket bishtave tyre rrotullon kuriozitetin të shohë kush kalon.
E shqetësojnë fëmijët përreth.Ajo nuk ndihet po faqes së librit ende si ka ardhë momenti të shfletohet._Aaaa….ja..ja..kalojë ai trup bukuri me adominalet si kurriz breshke.
Ajo kollitet me delikatesë.Vë dorën mbi buzë me katër gishtërinjtë shtrirë me elegancë e provon kollën dy herë.Faqes ende si la ardhur koha të shfletohet.Sheh maniqyrin.
Lodh boshllëkun bosh nga syzet që e përdor si frëngji kulle.Kollitet dhe njëherë_.Uuu, ç’ pa.Po kalojnë ca laraska me rroba banjo me shumë pa to se me to.
Sistemon syzet.Të mbathurave e kalon gishtin brënda llastikut ti sistemojë mos shkojnë shtrëmbër.Perfeksionin synon.Heq me dy gishta syzet.I mbëdhtet mbi kokë.Sistemon flokët.Ulet pak e nxjerr bidonin e ujit.Një gllënjkë..Një.U ngop.
E fut në çantë.Sistemon me gisht brënda llastikun e mbathjeve.Po ashtu mos kan shkuar pak anash të sipërmet rexhisen. Vë syzet.Një hedhje pa forcë të flokëve përtej.Nga frëngji e syzeve bredh në kuriozitet.
Libri?
Ah…Se shfleton.I gëzohet faqes së parë të.parathënies e vazhdon.
_Ooo ç’po i vjen gjumi.
Ngrihet,po më parë nga frëngjit e syzeve sheh ku janë ato fyçkat në grup e mbi të gjitha ai me adominali si kurriz breshke.
Librit që i dedikova dje ditën e tij ish i mëposhtmi……
Falenderojë akoma autorin z
Mirdash Pupa
e e rekomandojë për të tjerët.Nuk jam në lartësinë ti shkruaj fjalë si reçension sepse me përulje e do ishte pak, sikur të bëja provë pasi ka menduar për këtë gjigand i kritikës letrare z proff e Dr Adriatik Kallulli.
