Lindita Kurti

E mora penen në dorën time.

Fillova të shkruaj plot dridhje për ato pak gezime dhe shume hidherime

duke quajtur biblioteka e zëmrës sime. Te tille e quaj se kish shume kohe

strukur thellë në erresire,

priste dritën të të shoh

po s’gjendej një rast i mire

U mbush shpirti me kujtime

me lot dhimbjesh si kristal,

sa buciti zemra ime

jashtë kraharorit dua të dalë.

E dëgjova me kujdes

prit i thash ka radhë kjo punë, sado dhimbje qe te kesh

me të tjerë se vë dot une. Duhet shume perpjekje

në k’te jete xanxare

kush qëndron i forte jeta e kaliti

e sulmoi k’te bote majat lartë i ngjiti.

E ndaloi zemra vrullin,

s’mundi të dilte para mencuris

duke thene ke te drejte

tjetër s’marrim nga kjo jetë

përveç meje dhe dashurisë.