Shkrimtaria,poetja e njohur Margherita Stoja sot feston pervjetorin e ditlindjes.Gazeta “DRITARE E RE” I URON GEZUAR DITLINDJEN. LEXUESIT PRESIN VEPRA TE REJA NGA DHKRIMTARJA DHE POETJA MARGHERITA.
Po Ti je mirë biondinë qiellore? – e pyet ai duke e parë me sytë e shpirtit të dashuruar. Ajo nuk duroi t’i pergjigjej e vazhdon :- Babai më tha se në bujtinën tonë ka ardhur një burrë fisnik,shtatlartë e muskuloz. – Tamam nga ata të ëndrrave vajzërore.Mëndja më shkoi menjëherë tek ti,dhe mezi prisja mbrëmjen të shiheshim. – i thotë ajo krejt e pafajshme. Patrik shtangu.Donte t’a braktiste me qindra kilometra e mos të dinte më asgjë për të,as sërën e saj. Oh,perëndi ! .. Si është e mundur parandjenja t’më ndiqte deri këtu?
Pra, vajza që pat parë në muzg e largohej si shtojzovalle, që i’u shfaq si vet ëtimë me kalin bardhë e zi, nuk qe vegim,as fantazi apo imagjinatë ! Vështrimi nuk e pat gënjyer ! Paska qënë pikërish ajo, që nisej buzë perëndimit për të takuar atë, “argatin” që kthehej nga sarajet e saj,pas një dite të lodhshme e plot ëndërra.
– Oh im Zot i plotfuqishëm, më thuaj pse i erdhi kaq shpejt fundi ëndrrës time ? Sa hap e mbyll sytë ajo do të venitet si buzëqeshja në ëndërr. Patrik ndihej i dërrmuar e zhytyr në mijra dyshime. Donte t’ia mbathte pa e përshëndetur , t’a braktiste këtë natë vjeshte, se sa të qëndronte për të shkruar historinë e dhimbjes me penën e gjakosur.N ë fund t ë fundit çfarë faji ka krijesa ëngj ëllore q ë nuk di asgjë nga vorbulla e tij. Ndoshta po ta dinte që “princi i saj bujte në katin e parë sëbashku me argatët e tjerë , do shkallmonte zinxhirët e heshtjes e do zbriste të bënte dashuri me atë që pat kërkuar një natë më parë pyjeve t ë dashuris ë. Aty ku lindin flirte e digjen ëndrra.
-Eloiza a do mund të dashuroje një burrë të pashëm e fisnik,por që nuk i përket shtresës tuaj? – pyet ai kuroiz,por pa ndonjë qëllim djallëzor. Ai vetë po luftonte me veten për ta bindur, se nga ajo vajzë duhej të largohej menjëherë. – Po të jetë për mua ,nuk përbën ndonjë problem,ndërsa ata … – i thotë ajo,duke lënë të nënkuptohej. Ajo po vriste mëndjen se cilës shtrese i përkiste Patrik. Ndoshta nuk qe sëra e saj,por ndaj tij ndiente tërheqje të magjishme, sa nuk donte të dinte më tepër.- Si e ke kuptuar Eloiza që për familjen tënde ky përbën kushtin kryesor ? – e pyet sërish, duke ndierë dëshirën e fortë të burrit për ta pushtuar në krahët e fuqishëm,derisa t’i ndiente frymëmarjen e saj të shpeshtë si të dallandyshes. E me vështrim filloi t’a zhvishte ngadalë duke i përkëdhelur supet e brishtë, ku lehtazi nga poret e lëkurës olivastro, ndiente të çlirohej njomështia e moshës. Eloiza e pa me ata sytë ku shtrihej horizonti i dritës, e befas u pendua që i tregoi sekretin e familjes. Tash ai, po t’mos qe sëra e saj mund të largohej e zemra do i mbetej gjithnjë në pikëllim. Sa mbrëmje pat dal enkas nga shtëpia me kalin e saj, Aronin ! Nuk la kënd të pyllit pa shkelur,derisa me humor të prishur kthehej pas.
-Kam dëgjuar prindërit të bisedojnë, por mua nuk më intereson .- i’a kthen ajo me qëllim, e gati e turpëruar. Patrik kuptoi vështirësinë në të cilën u gjënd dhe ndërhyn pa drojtje.
-Ti mund të dashurosh një burrë fisnik që nuk i përket aristokracisë së lartë ? Një burrë që aristokracinë e vërtetë nuk e ka në letra, ku shkruhen kështjella e prona që posedon,por e ka në madhështinë e shpirtit. Ai vuri re mollëzat i’u ndezën purpur njësoj si gjethet e perflakura të vjeshtës dhe u pendua. Ndoshta qe tepër e vogël për të dhënë përgjigje të rëndësishme .
m.stoja.Fragment nga romani i radhes.
