EDHE NJË HERË
Sërish m’u kthy ndjenja e frikës
Në portën time pse më trokiti
Edhe zhurmimet e keqadashsve
Prap u thye dritarja nga plumbi i rënë
Çatia u bë rrëmujë
Tymi mbuloj qellin e re
Besoni më u ngrit nga shtrati
As syt s’po mund t’i hapi
Kaluan ca vite të kujtimeve
Sa nisa pak të harroj gjakun
Nepër tokë që vendin e mbuloj
Ç’mu kujtua nëna si ecte zvarrë
Mé fëmije ndër sqetulla
Mu kujtua edhe këmba e zbathur
Këpucët neper rrugë të mbetura
Një sofër e të pa ngrën
Veq me një kafshatë të bukës së thatë
Një pjatë me pak supe e buka kore
Mu kujtuan zërat e trishtimit
Mu kujtuan lotët e vajtimit
Mu kujtuan krismat para syve
Që në zemèr me dridhen
Plumbat që drejtë në jetë u hidhen
Terr e tmerr sante kujtova
Një luftë të tretë e perjetova
Ç’na duhet lufta kur egziston liria
Dhoma ime mbetur bosh
Unë nepër malët i kërkoj
Rrobat emia në degë lisi
Sa herë me dushk trupin mbuloja
Nisa rrugë me krejtë familje
Si gjysma e shpirtit ne ndanë
Gjysma ishin të vdekur
E kurrë ma nuk u pamë
U ngarkova me gjëra të jetës
Gjysmen i hodha mbasë shpine
Kur më kaploj frika
Paqën vet s’mund e vlerësova
Ani ku të kërkoj drejtësi
Të demonet e pa shpirt
Që ndeshkojnë gra e fmi
Kur nuk kanë asnjë pik faji
Marigona Kelmendi zekaj
