Mirnjohje….
Gjithnje ndjehem mire kur ne gezimet e mia moren pjese shoke te vertete…por me teper me gezon kur ata u lumturuan me shume se une…per ato qe arrita dhe nga une kane mirnjohjen me te madhe… gezojne respekt te pa fund …jane e do mbesin shoke te vecante per mua…
Por nuk harruan t’me kujtojne,qe rruga e krijimtarise sa e bukur eshte… po aq e veshtir do t’behet ne vijim te saj….jo nga te gjithe do t’marresh ate qe meriton….
I falenderoj nga zemra per kete… Meqe jam fan e krijimtarise te t’madhit Dritero desha te postoj poezin e tij…e cila per mu mbetet njera nga me te goditurat si krijuese….klm miqsia ime….
Dalengadale….
Mbaruan te gjitha qe kishte shtepia
Ne oborr u tha ne fillim nje dardhe
U shterr dhe pusi i madh tek avllia
Ku kishte koliben qeni i bardhe
Dhe vdiqen njeri pas tjetrit
Im ate,vellezrit e tij,se fundi dhe nena
Tani kam mbetur vec une ketu nga te vjetrit
Tek bulevardi zvarris kepucet e ngrena
Keshtu me i vjetri nga fisi jam une
Gezohem qe rroj me miqte e mi te hershem te rralle
Por ka edhe te tjere,madje edhe shume
Qe thone: ” Ende ky gjalle”
Keta,qe vdekjen me ndjellin jane poetet
Poetet me njeri- tjetrin nuk duhen kurre
Kur gripi me ze i ngren veshet
Dhe bejne sikur u vjen keq”vertet i semure” ???
