Ngjyrat e jetës …
Kur drita e syve të tu të më godasë,
zemra e shkretë shtrydhet
të gjithë së bashku psherëtij me dhembshuri,
ndërsa fytyra është e ndezur me dashuri.
Nga fjalët e tua të dëshiruara
syri im shkëlqen dhe fija prej tij
ngërthehen brenda shpirtit.
Ne të dy ndjekim degën e një rruge
gjë që na çon shumë larg
dhe ngadalë kapim shikimin pas një peme
pranverë e harlisur e syve tanë
që e veshin me nuanca pafund
lulëzon lëndinë e gjelbër
nën valsin e përjetshëm të vallëzimit era me gjethet.
Pastaj disa pika vese shpërbëjnë shikimin
derisa të kthehen në pikën e lotit të mallit apo dhimbjes duke zbritur lehtë në qerpik
derdhur nga shpirti si në vizion,
ku gjuha jonë rrjedh ëmbëlsisht
e cila depërton si drita e përjetshme
në pafundësinë e dashurisë
ku mahnitja gëzon me gjithë fuqinë e mirësisë,
ku shpirtrat tanë,
këndoni të njëjtën këngë dashurie,
ku rrjedha e fjalëve i ngjan një ëndrre blu
duke u lëkundur nga era mbi valët e shkumuara
dhe ku ëmbëlsia përkëdhel zemrat
ulet në buzë nën dritën e lutjes
në thellësinë e syve ku shkëlqen një botë me yje
ylber dëshirash nën dritën e hënës,
me lotët e shkëndijave, në bashkimin e grimcave,
rrëmbyer nga engjëjt, të fluturoj mbi re,
ku kënaqësitë ngjyrosin jetën vetëm për ne.
“”””””””””””””””
