“””””””””””””””””””””””””””
Ndjenjë.
Ka vite që bashkë ,nuk jemi paré,
Ndoshta ti ,asgjë nuk ndjen,
ti vlenë për mu, sa një thesaré,
né gjakun tim , përherë ti zien.
Kur vijë atje ,mendoj për ty ,
té shoh diku.rrugës sé gjaté,
në tokë ,né qiell ,si nje dritë ‘
të pres mbi duar ,si yll i zjarrtë .
Në mos pranosh ti, té mé flasësh,
dhe kokén poshté, ti mos e varé,
né zemér thellé ,do mé godasésh ,
veç njé buzéqeshje, dua të marr.
Po z’gjeta vend ,me ty té ç’mallem,
do gjejë ndër fusha ,si dikur
një vend të fshehur ,diku né male,
të shuaj etjen, qé s’shuhet kurr.
Né gjetsha lule, atje do mbledhé,
ndër livadhe e kodra ,pa mbarim ,
petalet trupit, do ti hedhé,
té marr një puthje ,a përqafim.
Nuk dua te ndahem, as té iké
ti kaq e bukur, vjen nga larg ,
zjarrin të lutem ,mos ma fik,
le te digjem mbrénda, pak nga pak.
“””””””””””””””””””””””
Horizont .
Sa here jame buze detit ,
diellin ne horizont e près .
Dhe nate e heshtur ,
mbi ujra zbret.
Pulbardha fluturojne
ngjyrave te qiellit .
Vallzojne me njera tjetren
poshte ratheve te ylberit.
Here si re te bardha
e here si re ngjyre gri ,
e here si hallet tona
strukur ne vetmi .
Ato fluturojne
nata i merr me vehte
brigjeve te largeta
si valet permbi dete.
E dua horizontin
kur jam ne vetmi
Sepse njeriu pa horizont
nuk mund te quhet njeri.