Marsela Koçi

Poezitê më tê ndjera i bëra për ty

Në endrrat më të ëmbla u takova me ty

Shpirtin ta fala dhe gjithësisë i dhurova bukuri kur me ty u takova

me ty më mjaftoi ajo pak kohë që të rri

Ti i dhe jetës time kuptim dhe unë nuk kërkova as pakte, as kushte, thjesht kërkova nga ty pak qetësi

Atë që e gjeja sa here ty tē shijoja dhe trupin me drithërima ti ma mbuloje

Nga ty kërkova dashuri

Ashtu sic ta dhashë unë

të mbushja jeten me ëmbëlsi

Me fjalë dashurie të përcolla në këtë karvan ndjenjash

nga jashte te helmuara nga brënda vetëm unë dhe ti e dimë sa shumë e kemi shijuar

dhe ti prapë aty je

tek më shikon me sy të qeshur nga larg

Sërish do takohemi, e di

unë e di që ti pa mua ashtu sikurse unë pa ty, dot kurrë, s’mund të rri

Ti je i imi në këtë mënyrë dhe

unë e jotja ndihem sa here që të prek të sjell ndër mend, ashtu si dikur

Ëmbëlsisht vijmë pranë njëri- tjetrit ndër vorbullën e ndjenjave që s’kanë mbarim kurrë

i imi, jotja do të jem përjetësisht në atë jetê që të plotë se shijova dot kurrë

Më mjafton të di se jemi pranë bashkë,në çdo udhëtim ndjenjash, shikimesh të ëmbla qe s’duan shumë fjalë

Që sytë dhe trupin na mbushim me mall,

oh, shumë mall

28/02/22

Londer

Marsy