Me poeten:Shepresa Zurnaci

DHIMBJE

Nuk më ze gjumi se jam e sëmur

Prandaj shkruaj nga pak poezi

Kam frikë errësiren,ndjej dhimbje

Por pena me letrën më jep këngen.

Sikur të mundja të ktheja kohen

Si dikur,kur isha në vëndlindje

Që s’më dhimbte asgjë në trup

Ku shpirti me gjinte qetsi

Do kthehesha pran nënes time

Do kthehesha në Prizrenin e bukur

Do kthehesha ne atdheun tim

Por ky eshte vetem mendim ne endrrim

Shpresa Gashi Zurnaci

“””””””””””””””””””””””””””

MOS PREMTO

Unë mund të drejtoj drejt qiellit

Por s’mund të bëj të arrish yjet

Unë mund të të tregoj hënën

Por s’mund të bëj ta kapesh atë

Unë mund t’ju tregoj shtigjet

Por unë nuk mund të vi me ty

Unë mund t’ju them të vërtetën

Por s’mund t’ju bëj të më besoni

Mund të të them se si ndihem

por s’mund të bëj të kujdesesh

Ti për mua.

“””””””””””””

TI ISHE NENE PER MUA

(Vjehrrës time të ndjerë,sot 47 dite)

Tè kisha si nene te dyte e ti me doje si vajzèn tènde qe se pate kurr

Por me ikjen aq të shpejtë vështirë të pajtohem

Me dhimbjen e kujtimet mbeta

Herë herë sikur një zë nëne më thërret

Nga larg prej nga kisha ardhur ndihesha e shkretë

Një nënë që më lindi e rriti mbeti larg

Por shume shpejtë më hyre në zemrën time

Sikur bijë tënden të më kishe pasë

Me plot sinqeritet e dashuri më mbajte

Dhe më deshte sikur birin tëndë

Asnjëherë fjalën; bija ime s’ma ndave

Shume thellë në zemrën time zure vëndë

Një nënë që e kisha lënë diku larg

Me po aq dashuri e gjeta dhe këtu

Gjithmonë u kam dashur në zemër u mbajë

Ju jeni dashuria që më mbani në krahë

Në ditët e mira e të vështira

gjithmonë të pata pranë e krahë

Edhe kur shëndeti më goditi ti ishe më e mira

Asnjëherë nga dhimbjet e mia s’më je nda

Dhe tani kur ti ke ikur në parajsë

Me kujtimet e dhimbjet ditën e ndajë

Herë herë nga dhimbja zemra më qanë e plasë

Mungesës tënde i këndoi lutje e qajë

Paq dritë e të mira për shpirtin tëndë e ty

Atje ku ke ikur në jetën e përjetshme

Më fal ku derdh lotë e më mbushen këta sy

Dhimbje qenka pjesë jete

UDHETOJ ME LOTIN TIM

————–

Larg përtej deteve dhe horizonteve Përtej brigjeve pa fund

Mes livadheve të blerta dhe cicërima zogjsh gjarpëron tejpërtej një lumë

Atje lashë zemrën mallin e pa shuar nënën

Lashë të dashurit e mi atje lashë kujtimet e paharruar dhe të shenjtën dashuri

Atje mbet loti që s’u tha kurrë

Nga ai lulëzoi pema kurora e saj dha fruta sa s’ ka më

Por ende dhimbja s’u shërua

E ndjej s’u bëra e fortë nuk munda më

Atje mbet shkëndija e dashurisë si yll që shndrit në qiell

Atje lashë ëndrrat e fëmijërisë që s’m’u zhdukën përnjëherë

Lashë zemrën e thyer nga malli

Dhimbja e loti nuk u ndalën

Lashë nënën engjëllin e shenjtërisë për mua dhe gjithë botën

Të lutem me fal o nënë

Larg teje jam përherë

Dhembjen e mallin e kemi të përbashkët

A do më falësh ndonjëherë

DHIMBJE

Shpresa Gashi Zurnaci

“””””””””””””””””””””””””””

Mund të të them se si ndihem

por s’mund të bëj të kujdesesh

Ti për mua.

“””””””””””””

Shpresa Gashi Zurnaci

LINI NJË PËRGJIGJE Anulo përgjigjjen

SHKRIMET E FUNDIT