Nè sytè e tu pashè pika loti !
Atè mèngjes tè zbehtè vjeshte
Ca pika loti ti pashe nè sy’
Unè pèrpelitem mezi e fsheh .
N’jat dashuri qè kam per ty.
E endem shpesh nè ènderrime
Sa dua lotèt qe ti fshij
Por shumè ka faj kjo zemra ime .
Qè ndoshta s’din tè doj njeri .
Ashtu mèngjezet mezi i pres
Tè rend drejt teje porsi e marrè .
Nga ti cdo ditè nje /Mirmengjes
E pres e pres te shuaj mallè.
Ndoshta do ikin vitet me rradhe .
Lotèt ne sy s’dua ti shoh
Si gjethe vjeshte po rri e vrarè
Dhe pres nje diell qè tè mè ngroh .
Kurr mos mi fsheh lotet e syve
E Ti pèrziej me lotèt e mi’.
Unè do jetoj ne zemren tende
Ti me kerko ne poezi!
Punoi SULBIE .H. SHEHU
SHKURT 2022
TIRANE / ALBANIA /
“”””””””””””””””””””””
Do te pres neper mengjeze
Do valèzoj si vala e drinit
Breg me breg ,lule me lule ‘
Si bilbili ne muaj prillit ‘
Gjithe parajsen e mbaj mbi supe …
Do te pres neper mengjeze
Me parfumin pranverore
Dhe me sy qe prekin qiellin
Vargjet per ty bej ;kurore
Do te zgjoj me vargje lule
Pranveren presim serish ,
Si dy zogj ne dege molle
Do kendojme cmendurisht .
Ti eja rrugen mos e ndal
Eja mengjesit pranverore !
Lulet e prillit bashke ti mbeldhim.
E me vargjet i bejme kurore
Punoi SULBIE SHEHU
TIRANE /ALBNIA /
Shkurt 2022
“”””””””””””””””””
Elegji për mësuesin tim Bajram Kadri Tota
PËR TY, MËSUES! !
Ti, mësuesi im, diell i diturisë,
Dy vargje plot vaj pena po m’i shkruan.
Këshilla në ëndërr, mbrëmë më përcolle:
Kujdes, bijë, me vargjet, bëj kujdes, kur shkruan.
Një mjegull e zezë, Vilës, seç i ra,
Atë natë të errët e mbaj mend shumë mirë.
Të kërkoi gjithë fshati, të përlotur ecnin,
Të thirrëm mësues, ‘eh sa errësirë!
Në ujë burimi, ku freskove sytë,
Zemra të tradhtoi, doli e pabesë.
Na mori mësuesin, yllin e diturisë,
Fshati im i bukur, nën hije të zezë.
Kanë kaluar motët, dheu nuk të tret,
Djemtë tu, u burrëruan, ikën në kurbet.
Të kërkojnë nipat, të kërkojnë dhe mbesa,
Nëpër gjurmët tuaja ecin nëpër breza.
Sa vite kanë ikur, o mësuesi im,
Vilës i mungon, më mungon dhe mua.
Sa kuadro ke nxjerre ti nga ajo shkollë,
dije ne morëm nga fjalët e tua.
Pena ime derdhi vargje edhe lot,
Qajnë germat e arta, qajnë me dënesë.
O biri i Vilës, diell i diturisë,
Për ty qanë dhe vula që kam në deftesë.
