Rrudha motesh
Vitet nuk rëndojnë
sa pesha e mallit
Udhëkryqeve të jetës
pasthirrmë
Rrudha motesh
shpalosin dhembjet
Shpirtin e sundon
krenari e pafund
“”””””””””””””””””
Në Bildalen…
Ta putha ballin e ftohtë akull
Te guri i stolisur me lule
Mbishkrimi shqip mbi varrin tënd me emër
Në tokën e ftohtë e të huaj mbete
Nxirre dorën dhe më përkëdhel edhe një herë
Si në mëngjeset e bukura pranverore
Më shtrëngo edhe një herë pashë dritën e syrit
Që t’u verbërua mu në agun e lirisë
Kalova detëra e oqeane mbi flatrat e aeroplanit
Të të takoj e dashura ime edhe njëherë
T’i prek rrudhat e ballit plotë vuajtje
Mos hesht pashë dritën e diellit
Sa fort më mungon nëna ime
Që të vranë për së gjalli e për së vdekuri
Zingjirët ta mbyllën edhe varrin e vendlindjes
Për të mbetur përherë në Bildalen
Si ta gëzoj lirinë e vendlindjes
Me peshën e dhembjes e vuajtjes për ty
Vdiqe me fjalën Kosovë
Që s’munde ta shikosh shum vite
Më fal nëna ime që s’u bëra kurban
Që ta vras bishën e karpateve me heshtën e helmuar
Që kurr s’munda të këpus zingjirët
Të hudh një grusht dheu të vendlindjes
