Qitësi i sjellshëm
“Ndërsa karroca kalonte nëpër pyll, ai e ndaloi atë në afërsi të një poligoni qitjeje, duke thënë se do t’i pëlqente të gjuante disa plumba për të kaluar Kohën.
A nuk është vrasja e kësaj përbindëshje preokupimi më i zakonshëm dhe më legjitim i të gjithëve? –
Dhe ai me përulje i ofroi dorën gruas së tij të dashur, të ëmbël dhe të neveritshme, kësaj gruaje misterioze, së cilës i detyrohet kaq shumë kënaqësi, kaq shumë dhimbje dhe ndoshta edhe një pjesë të madhe të gjenisë së tij.
Disa plumba goditën larg objektivit të propozuar; njëri prej tyre madje hyri në tavan; dhe teksa krijesa simpatike qeshte marrëzisht, duke u tallur me ngathtësinë e të shoqit, ky i fundit u kthye befas drejt saj dhe i tha: “Shiko atë kukull, atje, djathtas, që mban hundën përpjetë dhe që duket kaq fodulle. Epo, i dashur engjëll, po imagjinoj se je ti.” Dhe mbylli sytë e lëshoi këmbëzën. Kukullës i ishte prerë qartazi koka.
Pastaj, duke iu përkulur të dashurës së tij, gruas së tij të ëmbël, të neveritshme, Muzës së tij të pashmangshme dhe të pamëshirshme dhe duke i puthur dorën me respekt, ai shtoi: “Ah! engjëlli im i dashur, sa shumë të falënderoj për aftësinë time!”
Charles Baudelaire
Poezi në prozë, botuar më 1869 në Le Spleen de Paris.
@përshtati në shqip, Mirela Leka Xhava
Le Galant Tireur
” Comme la voiture traversait le bois, il la fit arrêter dans le voisinage d’un tir, disant qu’il lui serait agréable de tirer quelques balles pour tuer le Temps.
Tuer ce monstre-là, n’est-ce pas l’occupation la plus ordinaire et la plus légitime de chacun ? –
Et il offrit galamment la main à sa chère, délicieuse et exécrable femme, à cette mystérieuse femme à laquelle il doit tant de plaisirs, tant de douleurs, et peut-être aussi une grande partie de son génie.
Plusieurs balles frappèrent loin du but proposé ; l’une d’elles s’enfonça même dans le plafond ; et comme la charmante créature riait follement, se moquant de la maladresse de son époux, celui-ci se tourna brusquement vers elle, et lui dit : ” Observez cette poupée, là-bas, à droite, qui porte le nez en l’air et qui a la mine si hautaine. Et bien ! cher ange, je me figure que c’est vous.” Et il ferma les yeux et il lâcha la détente. La poupée fut nettement décapitée.
Alors, s’inclinant vers sa chère, sa délicieuse, son exécrable femme, son inévitable et impitoyable Muse, et lui baisant respectueusement la main, il ajouta :” Ah ! mon cher ange, combien je vous remercie de mon adresse !”
Charles BAUDELAIRE
Poème en prose, publié en 1869 dans Le Spleen de Paris.
“”””””””””””””””””””””””
Falenderoj poeten/autoren e njohur italiane Lidia Chiarelli, Immagine&Poesia, për ftesën dhe botimin e poezisë sime me temën e ekspozitës “Dritat për qytetin”,
i bëjnë homazhe – me rastin e 120 vjetorit të lindjes së tij – Guido Chiarelli (1902-1982), njeriu që ndriçoi Torinon me projektet e tij futuriste, në vitet 1950 dhe 1960,/Guido_Chiarelli dhe propozoi një ekspozitë me titull
DRITA PËR QYTETIN.Tetor 2022.
Ps.E gjeni këtu poshtë në faqen time Fb,botuar më parë nga gazeta ” Destinacioni”.
***
Je remercie la célèbre poétesse/auteur italienne Lidia Chiarelli,Immagine&Poesia, pour l’invitation et la publication de mon poème sur le thème de l’exposition “Les lumières pour la ville”,
rendent hommage – à l’occasion du 120e anniversaire de sa naissance – à Guido Chiarelli (1902-1982), l’homme qui a illuminé Turin avec ses projets futuristes, dans les années 1950 et 1960,/Guido_Chiarelli et proposent une exposition intitulée
LUMIÈRES POUR LA VILLE.octobre 2022.
