Pena e artë
O penë e artë, në vite të gjuajti rrufeja!
Ti kur u plagose, shkruajte fjalë të reja,
Thika tu ngulë, nga shokët e fëmirisë,
I sfidove, u skalite në beteja, prapë ja ke rinisë
Shigjeta t’u ngulë, thellë në shpirtë të shpoi,
Tej për tej trupin, ajo shtizë të depërtoi,
Të futën në qeli ku diell e hënë s’kish,
Ti prapë mbijetove ,shkruajte sërish,
Me një fije shkrepse të djegur, e në dritë të qirit,
Shkruajte poezi, ndezur mbajte dritën e syrit,
Buzëplasur e trishtim kishe, shkruajte në vetmi,
Frimëzmin si të erdhi, ti jetoje bardhë e zi?
Shkruajte në terr, me frikë gjithmonë pa u ndalë
Kurr nuk e bashkove, të zezën me të bardhë,
Shkruajte për vatan, për besë e flamurë,
Pastërtin e shpirtit nuk e njollose kurr,
Shkrimet e tuaja, i fshehe me kujdes në kartë,
Tani ato rruhen ,në biboteka ,si pjesa më e artë,
Në fije të perit ishe, balta të kish mbuluar,
Shpirti yt i pastër, në qiell është duke pushuar,
Moza Reçi Shehi
Datë, 14/04/2020
