.Toreadorët
Çdo ditë sikur jemi toreadorë
në arenë me dema brirëfortë.
Nuk mjaftojnë
Çarçafët me ngjyra të forta, të ndezura.
Nuk mjafton një arbitër
që betejën ta nisë e ta mbarojë.
Nuk mjafton vetëm urimi me fjalë si lulet e freskëta.
Me monologje toreadorësh
Prekim zinxhirë, hekura
Në këmbë e në duar.
Ani pse nuk kemi ballaz
demat dhëmbëngërdheshur
Pse kështu???!!!
Flasim si migjenianë të kohës së egërsuar.
Në një trastë të grisur
Yjet e ditëve të paprekura kemi fshehur.
E na duhet në arenë
të jemi toreadorë sypafjetur, syngulitur.\
Edhe pse na mungon një trajner i mençur.
Kudo dema të zinj, të kuq,
me kollarome diploma
Na shfaqen gojëuritur
Të na godasin
Në gjumë, në kokë,në këmbë,
përherë për gjak të etur.
Nëse një ditë do të zhduken
Arenat me zhurma e me klithma.
Sërish do të jemi toreadorë
Në Arenën – Jetë.
Në të tjera përleshje në të tjera sfida
Me tamtane fitimtarësh të një ëndrre që realen e prek.
