Eh…. Agim Geci..
, sa keq më vjen që po shkruaj sot për Ty. Kjo është e padrejtë sepse unë jam 15 vite më i madh se Ti por dhe pse patëm këtë diferencë moshe ishim shumë shokë, ishim kojshi në dy pallate përballë njëri tjetrit në Lagjen “Partizani” në B. Curri dhe si familje e kemi kaluar mjaft mirë me njëri tjetrin. Po kush nuk do të donte të kishte shok Ty? Djalin e urtë e të zgjuar, gojë mjaltë, i butë e i mirë tamam si qingji sugar, gjithmonë i qeshur , mësuesi i talentuar, biznesmeni i mirë, kolegu e familjari shembullor. Po si kështu o Agim? U largove për një jetë më të mirë në Amerikë dhe paska qënë e shkruar të largohesh edhe nga kjo jetë atje në Amerikën e largët , shumë shokë e miq që nuk e donin këtë lajm për Ty të paktën donin të respektonin në përcjelljen tënde për në amshim.Por ah Agim, kurbeti na ndau për së gjalli e po vazhdon të na ndajë në çdo gjë edhe për së vdekuri. Sot m’u kujtua kurë pimë nga një kafe në Qafmali dhe më the -“A thue do ta dinë Lekbibajt se Ti edhe unë ishim më të parët që blemë makina private nga Lekbibasit në kohën e demokracisë (ashtu i thonim Nikaj Merturit atëherë)?” Sot po ta kujtoj unë këtë merak. I nderuar Agim, familjen,të afërmit e shokët i le në pikllim të madh. Shpirti të pastë dritë në jetën e pasosune, pushofsh në parajsë! Ngushllimet e mija familjes të afërmve dhe gjithë shoqërisë Agim Gecit. Me mallë e respekt Ndue Vatnikaj!
