Familja ime !
O zot ! Familja ime; gjëja më e shtrenjtë në botë!
Gruaja, fëmijët, janë pasuria më e çmuar që unë kam!Nuk ka gjë më të bukur se familja. Ajo është e shenjtë për mua.Familja është si një pemë, që sipas Helias :” rrënjët e saj e kërkojnë rrugën e tyre thellënë tokë,dhe degët e kërkojnë në qiell,ku dielli i bekuar i vjen në ndihmë degëve, kurse shiu vadit rrënjët”.Gruan time e dua dhe e kam dashur gjatë gjithë jetës sime. Ajo është një bashkshorte e dashur dhe një nënë shembullore.E di, që ajo më do shumë dhe është e kënaqur me jetën që bën. Gjithmonë ka qenë e preokupuar në maksimum për familjen dhe një edukuese e mirë për fëmijët e saj. Mua më ka dashur, respektuar dhe shërbyer në çdo kohë. Vetëm në saj të kujdesit të saj, unë sot dal i pastër, i veshur dhe i kollarisur.Ajo asnjëherë nuk më ka lejuar mua të hekuros, të laj rrobe, apo të gatuaj. Gjithmonë ka pasur merak t’i bëjë mirë vetë këto punë.Nuk mund të them që jemi një çift shembullor, pasi ky term për mua, është një nivel i paarrirrë dhe ideal i mardhënieve bashkshortore, por duhemi dhe respektojmë njërit-jetrin në të gjitha gjërat. Çdo vendim në familjen tonë e kemi marrë së bashku, në unanimitet dhe në mirkuptim të plotë. Si çdo prind kemi dashur dhe jemi përpjekur të rrisim fëmijë të edukuar dhe të shkolluar. Vajzat e mia për mua janë gjëja më e shtrenjtë në botë.Asnjëherë nuk kam dashur t’i plotësojë fëmijëve të mi dëshirat e tepruara.Fat është besoj, por mendoj që ato kanë pasur shoqe të mira, që e kan pas mendjen për shkollë.Gjithmonë ato kanë ruajtur thjeshtësinë, kanë qenë me këmbë në tokë dhe nuk kanë dashur sipas Balzak :” të fluturojnë përpara se t’i dalin pendët”.Kanë qenë të përpira nga pasioni për shkollën dhe në veçanti për matematikën. Duke krijuar idenë time, që kjo gjë premtonte dhe shpaloste prespektivën sadopak për të ardhmen e tyre, duke na hequr çdo siklet, që kanë prindët për fëmijët e tyre në moshën e adolishencës.Sot ato po gëzojnë frutet e punës së tyre. Asnjëherë nuk jam munduar të jem autoritar, por gjithmonë kam përdorur metodën e afrimitetit, sqarimit dhe dashurisë, duke dashur të fitoj respektin e tyre.Siç shkruan një shkrimtar: – Autoriteti është diçka që fitohet, që nuk kërkohet si gurët e humbur të bilardos.Disa kanë mendimin se fëmijët nuk duhën llastruar. Të them të dreëjtën kur ishin të vogla, si çdo prind nuk mund të rrija, pa i përgëdhelur gocat e mija.Kurrë nuk kam menduar të përdor dhunë ndaj fëmijëve të mi edhe kur ato bënin pa dashje ndonjë gabim.Gjithonë mendjen dhe përqëndrimin e kam pasur te gocat e mia.Kurrë nuk kam përtuar t’i shërbejë atyre, për çdo nevojë që ato kanë pasur.Kam ndjerë gëzimin dhe krenarinë më të madhe kur gocat dolën me rezultate të larta në gjimnaz. O zot! Asnjëherë nuk mund të flija, nqs nuk do puthja më parë gocat e mia! Besoj që në sajë të kujdesit tonë prindëror, ato u bën të mira, të edukuara dhe me rezultate në mësime.Ato fluturuan bukur drejt realizimit të ëndërrave të tyre.Sot e madhja është mjeke dhe e vogla ekonomiste.Nuk mund ta përfytyroj botën pa fëmijët e mi. Sot ato janë të martuara dhe unë i respektoj dhe i dua fort edhe bashkshortët e tyre.Sot jetoj i lumtur vetëm me gruan time.Kemi disa ditë që po mbajmë edhe mbesën e vogël Maria.Gruaja nuk del dot prej mbesës së vogël dhe pazaret më kanë ngelur t’i bëjë unë. Jam harraq, kur dua të bëj pazare në lagje.Gjithmonë shkoj në dyqan duke përsëritur rrugës për gjërat që do blej.Mirpo, me të mbërritur atje, harroja patjetër ndonjë gjë, dhe menjëherë telefonoj gruan, për të më thënë edhe një herë për gjërat që do merrja.Tani po i shkruaj gjërat që do blej !!!
