NA ERDHE SI NJË BEKIM**************************
Me trandafilat e bukur të majit , na erdhe si një bekim ,
Ylli i mëngjesit që ndriçon natën pa hënë ,
Për mua menjëherë jeta mori tjetër kuptim ,
Sepse me ty në krah , ndjehesha më e lumtura Nënë!
Nuk mungonin lot gëzimi , që më rridhnin pa pushim ,
Sepse më zbute një plagë që më goditi koha ,
Si për çudi dhe dielli atë ditë , nuk kishte perendim ,
Kur të përgëdhelja duart e tua të buta të njoma !
Ti erdhe bashkë me të majit trandafila ,
Një engjull i bukur me zbukuroj krahët e mi ,
Për ty gëzoj pranvera , nata edhe dita ,
Kur mesnesh gjelbëroj një lastarë i ri .
Tani ke hedhur shtat , dhe pa kuptuar u rrite ,
Si një zog i lirë në hapësirë fluturon ,
Lutjet e mia të janë kthyer në rreze drite ,
Sepse ti ishe një bekim për familjen tonë !
Monopatet e jetës vazhdon ti ngjitësh ngadalë ,
Edhe pse ndonjëherë mjegulla , të del diku pengesë ,
Ti bëhesh vetë rrezja e parë ,
Dhe në shpirtin tënd të bukur , gjithmonë lulëzon shpresë !
Një detë me vargje , nuk më mjafton të shkruaj për ty ,
Brigjet dua t’i mbush , me urime plot shëndet…
Jo vetëm njëqind , por të uroj njëmijë,
Sa më i suksesshëm qofsh kudo në jetë !
Çdo vit kur portën na e troket kjo datë ,
Në familjen tonë shtohet gëzim ,
Të gjithë njëherësh të urojmë jetë të gjatë,
Duke shkëmbyer më të ngrohtin përqafim !
Urimet më të mira nga Mami , Babi dhe vëllai Enrik !
Mi gëzofsh edhe 
pranvera të bardha dhe të gëzuara ashtu si shpirti juaj i bukur ! Të duam pafund zemra ime !
pranvera të bardha dhe të gëzuara ashtu si shpirti juaj i bukur ! Të duam pafund zemra ime !TIMONIN E JETËS
Kur jeta na buzëqesh ..
Dhe si një zog ajo fluturon ,
Jetoje jetën kudo që të jeshë,
Se ajo hapin nuk e ndalon !
Lumturinë mos e lejo që t’a vjedhë askush ,
Durimin shtrëngoje fort në gji
Edhe sikur Bota të digjet prush ,
Timonin e jetës , mbaje në dorë ti !
FRYMËZIM DHE MALL
Kur të iki nga kjo Botë , kushedi për mua se çfar do thonë …
Ajo thurte vargje për ndonjë tjetër ,
Edhe pse vargu im ishte shqiponjë …
Por prapë do godasin me ndonjë fjalë të verbër !
Drithërimë zemre , frymëzim dhe mall..
Poetët e kanë të ndjeshëm të tyrin shpirtë ,
Hëna bujare na fal rrezen e parë ,
Duke ftuar ëmbël e butë gjithë yjësitë .
Shkruaj kur loti mi njom kujtimet ,
Në muzgun e qetë kur asgjë s’pipëtin,
Penën e ngjyej në lotin shpirtit
Dhe retë e errëta marrin arratinë !
Kurrë nuk ndërtova kështjellë prej rëre ,
Mbi shkëmb i hodha themelet , që kohës ti qëndroj ,
Me vargje të ngrohta e mbështolla të tërën ,
Që diellin dhe hënën të ketë mburojë !!
