VËSHTIRË TË TË HUMB
Hënë kuqaloshe mos m’merr për djalë t’mirë
m’tepër se mistrec un i shpirtrave jam lexues
romantikja ime jetës ngele adhurim i vështirë
dëgjova t’më thuash inteligjent i keq po qesh
kuqaloshe e shpirtit liqenin vesh me këmishë
më thua të çmendem për ty, por me argumet
ah shpirtin tim, e pashë qiri, të trete në Kishë
ndalon, më puth me ngjyrë, se di ti m’çmend
sa herë romantike mu thërrmove nëpër plagë
le t’jetë komplimenti më i bukur, n’jetën tënde
këtë sekret dua ta konsumojmë, të dy bashkë
vështirë të të humb, të kam, thellë në mëndje