POLITIKA & POET
Politika për njerëzit ekselentë, intelektualë të ndershëm, ishte dhe do të ngelet tundim i madh, që të mos ecim perpara, të qëndrojmë aty ku jemi. Kush di të lexojë kupton nënkuptimin, se nuk ka nevojë të kthehemi mbrapa sepse atje jemi, me fjalë të tjera ekuivoke ne mbështetemi, për inat të vjerrës tek mulluxhiu, sepse atë kemi për ngushëllim.
Politika, nuk ka nevojë për reciprocitetin e ndjenjave partiotike, sepse atë që kemi ne artistët, asht kundërshtia e qëllimit strategjik të politikës aktuale. Kjo lavire propogande e pushtetshme po nuk të përdori, nuk të mbështet, as të inkurajon po të le me kafshoren e bukës që nuk e bën dot as përshesh. Ne mund të mbështetemi fare mirë, në shpresën e popullit, që të mos shuhet, të ndihemi të sigurt brenda saj, duke mos i shgënjyer për aspiratat që e mbajnë gjallë krijuesin poet.
Gërmëtari
“”””””””””””””
LINDËM & NUK LINDIM MË
Ne këshillohemi nga terapistë psikologë se kemi frikë të shmangim hapin drejt së panjohurës, pa dashuri, të pasigurtë për ndryshimet e menjëherëshme që na milkuan për një jetë më të mirë. Kam vënë re që shumë njerëz që njoh, me egoizëm blenë kohë pa dashuri, ku aventura ngelet më afër, se ndjenja e mirëfilltë humane. Sepse me të vërtetë, nëse hapi që hedhim mund të mos na duket i rrezikshëm pasi ta bëjmë atë, asht i njëjtë me hapat e më parshëm, që na shkoi jeta rrukull. Veprimet e nxituara nuk na venë në dispozicion kohën për të menduar, këshilluar, përpara se ta bëjmë atë, dhe ca më keq kur dezerzojmë nga streha familjare. Jo pa e kuptuar, duke fshehur tundimin nga afeksionet seksuale, që i anashkalon perspektivat ”sëbashku”, të cilat të duken më pak të rrezikshme, në ambjente të reja kampesh refugjatësh, ku nuk të njohin si ustalleshë meshkujsh zagarë, duke harruar se vjen era porni, me ferxhe maskën dhe për këtë arsye të frikshme, poshtëron besimin human të burrit .
Vetëm gruaja fisnike, e sprovuara të jep ndjenjën e sigurisë, ose kështu na duket, në pamjen e para deri sa të përputhet me shabllonin e nënës që adhuruam përgjithmonë. Çdo hap i ri, nga femrat e shtirura mbart me vete rrezikun e dështimit, dhe kjo asht një teoremë, si ajo e Pitagorës, që në dy pika kalon një dhe vetëm një vijë e drejtë. Nuk jam nisur nga arsyet pse njerëzit kanë kaq shumë frikë nga liria, sepse, duke qënë vetëm me mendimet e mia, jam edhe me shumë miq intelektualë, që ndajmë ide për më shumë ide. Sigurisht, që gratë e mia kurva, jo se unë isha perfek, po për nder nuk ma ka shkelur njeri shkopin, në çdo fazë të jetës time më shtuan nga një vëllim poetik, si të zakonshme dhe shumë të ndryshme brenda haosit të afeksioneve seksualeme tallaze e tramundana. Ato kujtuan se nga padjellëzia, nga pastërtia e tepruar e shpirtit se isha akoma bebe, si në trupin dhe gjoksin e nënës fillimisht të padiferencuar nga organizmi i saj. Linda për të mos lindur më, njëherë dhe mirë, jo noksan dhe as leshko e më pas fillova të orientohem drejt botës me busullën e librave, duke u kultivuar në procesin e nevojshëm për të gjetur një vend, jo vetëm për veten, por edhe për një grua të vetme që do të më mjaftonte, si nëna ime babit. Kur ne poetët, filluam të duam gjëra nuk do të thotë që duam shumë gra, sepse dinjiteti që ne kemi, përfaqëson nënën, babanë, vëllezërit, fëmijët farefisin dhe lodrat-librat e mia.
Gërmëtari
