KUSHE ESHTE POETJA DHE SHKRIMTARJA “SOFIA BONJAKO” nji Vlonjate qe di te hedhe ne leter ate qe ndjen,ate qe shefe dhe e perjeton,ate qe publiku e lexon me shume etje. Suksese ne rrugetimin tane te bukure. Gjin Musa,gazetar dhe botues.
Sofia Bonjako.. Lindur ne Novosel te Vlores Martuar ne Dhermi. Arsimi ..Shkolla bujqesore ne Fitore te Vlores.. Jam marre me aktivitete kulturore ne moshen e adolishences,estrada,teatre,valle popullore..Mbasi krijova familje u emigrova.Shkrimet e mia i fillova ne moshen 47 vjece.Fillova me vones se me interesonte familja me pare.Mbasi mbarova detyrimet familjare koha ishte me e lire.Fillova te shkruaja romanin e pare.. …Vetem pesembedhjet … quhet romani i cili ka dal ne qarkullim Fillova te shkruaja edhe tekste kengesh,poezi,perralla te cilat jane ne pritje per botim..
Po botojme nji cikel te poezive te poetes ne fjale.z.Sofia Bonjako:
Mos mendo….
Mos mendo se ke te drejte
Kur ty ste pergjigjem une
Preferoj heshtjen e shkrete
Te fiket zjarr ne gji.
Te lejoj te flasesh shume
Jo se nuk kuptoj cfare thua
Mos mendo se luan me mua.
Te lejoj vete te shprehesh
Te derdhesh gjith helmin tend
Duke menduar
Me mendjen tende shterpe
se po flet fjale me vend.
Te lejoj te leshosh gojen
Fjal te hidhura plot keqsi
Por ne fund kur te flas une
Do degjosh
e s’flet me ti..
Mundet te pendohesh shume
Per helmin qe derdhe vete
Por rendesi per mua s’ka
Durimin ma sose vete……
Sofia Bonjako…18..2..2021..Vlore…
“”””””””””””””””
Dashuria e zjarrte..
Mos me lesho doren
Zemra ime ka nevoje per ty
U degjua zeri i saj i mekur
Ne stacionin e trenit.
Vagonat mbushur me njerez te pa njohur
Disa zbrisnin e disa
hypnin
Disa vazhdonin udhetimin ne stacionin e fundit.
Cifti kishte udhetimin e jetes
U njohen midis flakes se dashurise
Ne nje dite me deboren e ftohte
Por ata nuk ndjen ate
Zemrat e tyre ishin bashke
Te ngrohta sa shkrinin cdo
Floke debore.
Keshtu u njohen
Keshtu jetuan
Keshtu arriten ne pragun e pleqerise.
Dashuria e zjarrte qe nuk u shua kurre
Ajo qe shkendiat e saj i mbante te gjalle
Dhe i bashkoj
Ne udhetimin e viteve.
Stuhite i perballuan
Te shemtuaren e ben te bukur
Dashurine perforcuan
Zjarrin nuk e shuan.
Keshtu arriten ne stacionin e fundit te jetes
Te lodhur
por te dashuruar.
Sofia Bonjako…14..2..2021..Vlore..
“””””””””””””””””””””
Hapa te dehura..
Ishin hapa te lehta
Nga ato qe i numeron duke ecur ne fluturim
Qe i harron numrin
Dhe arrin ne qiell pa e kuptuar.
Te dehin nga lumturia
Nga dashuria
nga tik taket e shpejta.
Qe te len pa gjum nga mallengjimi.
Ishin te perziera me flladin e detit
Te dehura nga jodjo e tij.
Ishin si pupula te ngohta
Plot dashuri e miresi.
Degjoheshin dhe hapa qe rreshkisnin ne tunelin pa dalje
Qe te benin te humbisje rrugen.
Gjatesia e tyre te bente te harroje nese jetoje.
Ishin te renda si shkembi
Dhe te vrisnin shpirtin.
Keto ishin hapat e jetes
Hapat qe te cojne here ne qiellin e kalter
E here ne poshtersine e vetmise….
Sofia Bonjako…12..2..2021..Vlore…
“””””””””””””””””””””””””
Perlat e lotit….
Pikat e lotit ngjanin
Si nje gjerdan me perla
Qe zbukuronin gushen e bardhe
Dhe ushqenin shpirtin
Me nje drite te bardhe hyjnore.
Qerpiket u qendisen
Si fijet e barit
Nga vesa e mengjesit
E zemra rrihte ne kraharor
Te takonte ate
Si pulebardha ne fluturim
Takohet me qiellin.
Tingujt e lotit qe pikonte
U bashkua me zerin
E nje qenje te vogel
Me foshnjen e dashurise.
Lutesha, e lutesha me shpirt
Te ndrinte nata
e te behej dite…
