“””””””””””””””””””””””””””
JORGE LUIS BORGES

Humbja
Ku do të jetë jeta ime, ajo që e synoja,
por kurrë s’e arrita, ajo e lumtura,
ajo e një tmerri të trishtë, ajo e humbura
që mund të ishte shpata apo mburoja
dhe nuk ishte? Ai paraardhës i humbur pers,
ku do të jetë, apo ish norvegjez mbase,
për të mos mbetur i verbër a kisha shanse,
po spiranca dhe deti, po ajo harresë
e të qenët ai që jam? Ku do të jetë ajo natë
e pastër që fermerit të vrazhdë i beson
ditën analfabete që e stërmundon,
sipas asaj që letërsia lakmi e pat?
Mendoj edhe për atë shoqëruesen e shkretë,
që më priste dhe ndoshta ende më pret.