PËR MIGJENIN
—– mënaj ——
Po të shkruaj, se ke ditlindjen
Jo se s’të kujtojmë nga herë
Lulër të vegjël mbushur rrugët.
Në një shtet që s’ka qeder.
S’ja ndienë shtetit, kush s’grehë zërin
Popullin thirrjen tënde e ndjenë
Por akom gjumi ehshtjes
Nuk po na del o Migjen.
Ti i the fjalët e burrit
për bukurinë që vretë
Radhën e ka populli përgjumur
Që s’do të rrojë, po do të vdesë!
“”””””””””””””””””””
DRITËROI QË DRITËRONË
— mënaj —
Duket kudo fjala jote
mes errësirës në muzg
në çdo shteg ku na ngec pena
na del e jotja figurë
Na del portreti i bukur
del fjala jote si mjaltë
dhe fjala, që gëdhend gurin
delë fjala jote e artë.
Nëpër rafte na delë para
në çdo gërmë e në çdo fletë
në kafe kur e pimë kafen
mes këngësh kur bëjmë davet
Në ekran televizorësh
nëpë titrat kur kalonë
kudo duket emri ytë
Dritëroi që dritëronë.
“””””””””””””””””””””””””
O I MJERI LIKE
O populli shqiptarë
Më vjenë të bërtas
Se Like floriri
Ka mbet pa një drrasë!.
Ka mbet pa një drasë
Bërë si i marr krejt
Do ti bëjë shqiptarët
Budall si ç’është vet.
Kjo që po ndodhë tash
Nuk ka ndodhur kurrë
Një hajdut i mjerë
I thotë vetes burr.
Sheh se kush s’ja varë
E kot llomotit
Se gjak shqiptari
S’ka ky i pa cipë.
