MOS E HARRO.!
Qielli nga retë, duket si i nxirë,
Në trotuar, disa pika shiu bien,
Mbrëmja, si një zonjë rri shtrirë,
Dhe qyteti, nga dritat shkëlqen.
Por kjo kohë, s’po kuptohet dot,
Se tek unë trishtimin e ka rritur,
Mbi faqe m’ka rënë një pikë lot,
E pika e lotit, në buzë ka zbritur,
Nga dritarja qytetin e vështroj,
Dhe më duket normal gjithçka,
Por unë ty, më shpesh të kujtoj,
Dhe prandaj loti në buzë më ra.
Por trishtimin se kam unë vetëm,
Dhe qyteti i trishtuar është në shi,
Një kohë të gjatë të dy mbetëm,
Pa u takuar nga kjo pandemi.
Dhoma më duket si shkretëtirë,
Ndërsa mobiljet lëvizin përqark,
Graviteti mungon si mbi hapësirë,
Kur ti gjithmonë, je shumë larg.
S’mundem që të harroj gjithçka,
As kujtimin tënd nuk mundem jo,
Pika e lotit mbeti, në buzë kur ra,
Dhe po më thotë: -mos e harro.!
Petro Sota 1 shkurt 2022…………..
“””””””””””””””””””
NGRICA E JANARIT
Kjo ngricë e janarit po më kujtonte
Një kohë të shkuar, e të largët pak,
Mbi çatitë e shtëpive, qiellin shponte,
Tymi i bardhë që dilte mbi oxhak.
E pranë vatrës së ndezur me flakë,
Aty zjarri më ftonte si një zot shtëpie,
-Mirse na erdhët, këtu në Divjakë, !
Duke trokitur në dorë një gotë rakije.
Dhe s’doja të ngrihesha që të shkoja
E shihja atë zjarr, që më thoshte:- ndal,!
Por, mos më shani, se desha të shijoja,
Tavën e shijshme, nga çerepi me ngjalë.
Kur ndizet rakija, unë këngës ia marrë,
Sa lotojnë edhe xhamat e shtëpisë,
Shpërthen ky shpirti i trazuar Myzeqar,
Një ndjenjë e zjarrtë, gjoksin ma gris.
Eh, çfarë kënaqësie, kur si ujëvarë,
Rredhin valë-valë, notat e një kënge,
Oshëtin era e mbrëmjes nëpër ugarë,
Dhe troket, si një çupë në derën tënde.
Petro Sota 28 janar 2022…………….
“””””””””””””””””
MOS JE DASHURIA…?
Më dogje si shpuza,
Me nazet e tua,
Mjaltë të kishte buza,
Si mjalti në zgjua.
Ç’më ndodhi se di,
Kur ashtu të pashë,
Me syrin tënd të zi,
Më dogje si kashtë…
Shikimin që hidhje,
Që nga larg e mora,
Zemra më dridhej,
Më dridhej dhe dora…
I menduar po rrija,
Më shumë i hutuar,
Mos je dashuria,
Që unë kam ëndërruar…?
Atë rrugë që zgjodhe,
Sikur qiellit zbrite,
Shikimin ma hodhe,
Si rrufe m’godite…
M’godite në zemër,
Por, fare s’më vrave,
Më shumë si një femër,
Si ëngjëll më ngjave…
Shumë më hutove,
Kur të tundej beli,
Buzën m’ëmbëlsove,
Si mjaltë sherepeli…
Si thëllëzë ti shkove,
Se askush s’të trëmbi,
Ndjenjat seç m’i zgjove,
Sikur më shpoi gjëmbi…
Më shpesh të mendoja,
Sikur n’ëndërr m’vije,
Frikë se mos të zgjoja,
Të puthja kur flije…
Me tënden dashuri,
Zemrën plot ma mbushe,
Më ngjaje për çudi,
Si ëndërr mashtruese…
Një mantel ti mbaje,
Gjirin tënd mbuloje,
Si ylber më ngjaje,
Kur qiellin zbukuroje…
Flokët mbrapa mbledhur,
Gushë e bardhë ndrinte,
Me mantel të hedhur,
Si një hirushë që flinte.
