Nënëzeza ti. (këngë)
Të më falësh nënëzeza,
Sot po mbyllet një shtëpi,
Edhe unë si gjithë të tjerët,
Po largohem në mërgim.
Mua më la shoqëria,
Më lanë fis e farefis,
Tani erdhi radha ime,
Të të le ty në vetmi.
S’jam i pari as i fundit,
Se kjo jetë kshu u ndërtua,
Nëpër botë ca u shpërndanë,
Dhe ca “ikën” u harruan!
Por do vijë ajo ditë
Që të gjithë të jemi tok,
Ndaç në këtë jetë mizore,
Ndaç në atë “tjetër botë”!
Rref:
Nënëzeza ti mos qaj,
Dhe pse je e pikëlluar,
Do përçmallemi me Skype,
Vetëm pa u përqafuar.
“””””””””””””””””””””””””
“Farë” trëndafili
Trëndafili i këputur,
Do të çelë përsëri,
Do të ketë më shumë aromë,
Dhe më tepër bukuri.
Nëse do që trëndafilit,
Ti ngjasosh, ti si njeri,
Diku duhet të zesh rrënjë,
Dhe të falësh dashuri.
Jep me zemër e me shpirt,
Dritë, aromë lumturie,
Jo ku do kesh interes,
Por atje ku nevojitet.
Këtë “farë” të bësh kujdes,
Me buzëqeshje ta ujitësh,
Sepse loti e përthan,
Dhe sëmundje do ti ngjitësh!
“””””””””””””””””””””””””””””
Shitës trëndafilash
Poetët janë kthyer në shitës trëndafilash,
Në shitës premtimesh dashurish pa vlerë,
Krijojnë një tjetër botë, mes ëndërrash,
E cila shpalosën zhgënjimin mbi fletë!
Ka shumë të tillë në këtë botë,
Pa mbjellë, korrin “madhështinë”,
Në vend që të dalin atje të “luftojnë”,
Me lugë në brez, shkojnë edhe vijnë…!
Ata që synojnë medalje dhe çmime,
Përçmojnë çdo vlerë njerzore dhe jetën,
Nuk njohin vetveten, besimin as shpresën,
Por njohin çdo tingull që nxjerr një kuletë!
Ktheje një çast vështrimin në sot,
Dhe futi në punë logjikën dhe ndjenjën,
Mundohu dikë, diçka të refuzosh,
Nga jeta të sjellësh në jetë lirinë!
