….”Vajza dhe deti…. dallget e detit, vajza dhe Ai…. !!!”
…..Buze detit, naten vone, i qete deti, nje qetesi e kendshme.
Ja silueta e nje te njohure te vjeter, ish mike e kohes studentore, moshatare, dikur takoheshim dendur ne ate rremujen e ec e jakeve te studenteve brenda nje godine.
Nje lufte e heshtur nervash, konceptesh dhe perspektivash. Kurse sot perseri te dy ne vijen bregdetare, Ajo e bere njesh me detin, se eshte bashkeqytetare e tij, une mysafiri per here edhe me i rradhe….
E ndjek me vemendje nga larg pa i rene ne sy pa treguar peshen e moshes, qe mbartim te dy.
Ka deshire te ece kembe zbathur bregut te detit, si dikur, kur vec yjeve, henes ka vetem qetesi.
Te ece shkujdesur dhe kembet e cojne drejt thellesive fustanin dallga ti lage e dallget ti lepihen kercinjeve.
Dhe pak me tej te hedh edhe disa hapa, naten nga melodia e dallgeve shoqeruar
Ato dallge ziliqare shalet ja lepijne.
Dhe dallga e eksituar nga hiret e saj, ngrihet lart, gjinjeve te leshuar binte.
Atje naten kredhur ku vec melodise se dallgeve asgje nuk degjohet. Perqafohet me deshire me dallget e detit.
Fustani lagur pas hireve ngjitur, i nxjerr me ne pah dhe vetem hena i buzeqesh nga lart.
Buzet te lagur ndjejne shijen e kripur
Sikur deti te kishte shpirtin e mendjen e “mekatarit” te shfrenuar.
Dallget e tij te leshonte hireve te saj, si dallget e “mekatarit” te eksituar.
Ti lage floket, e floket e lagur te ngjiten ne qafen e bukur te saj. Dallget nga buzet e saj te ngaterronin shijen.
E kripura me te emblen trazuar.
Dallget te pershkonin hiret e saj nen fustanin e lagur, si dikur ato duar plot pasion.
….Sa deshire te shtrihet pa turp ne reren e ftohte dhe si e cmendur me dallget, qe kacavirren hireve te bej dashuri, si dikur, nje nate nje vit. Ate cast mendova deti eshte “dashnori” i saj ….
…..Kur dallga e detit ishte Ai…
