7.5 C
Tiranë
E enjte, 13 Shkurt 2025

Poezi nga poetja Sava Fezga Branko

Në pjat i servirim.

Sa ëndrra thurra në jeten time ,

Në sirtarin e tavolines i grumbulloja për qef,

I rruaja në letër si një re like,

Sa herë që i shihja i lexoja me ngeh.

E koha iku e bashkë me të dhe unë,
I mori era shum larg i degdisi
Në parvaz të dritares nga qielli prisja ,
Mos vall ndonjëra do realizohej.
Ehh shum prita e prita e kot i thash vetes,
Shum ëndra që thurrim jan veç iluzion,
Ne jetet tona siç u gdhim u ngrysëm,
E veshtirë t’realizohen dhe në fluturim.
Kjo jam unë e kjo je ti (Jeta)
Së bashku ecim në shkretëtirë,
Perpara vendos me mijra hendeqe,
E thua kaloji po s’ta mbajti ktheu.
Të pafuqishëm kundrejt ëndërrime,
Askund sta shtruan rrugën me lule,
Kudo qē ecje veç gjëmba shihje,
Me kos’u mundove ti shkulje nga rrënjët.

E kjo ështê jeta që ne luftojmë

Pa ëndërrime s’jetojmë dot.

I servirim gjithmon në pjat të artë,

Por në fytë na mbesin s’kalojnë poshtë.

Sava Fezga Branko

Të drejtat e rezervuara.

12/09/2021

“””””””””””””””””Mund të jetë një imazh i Sava Fezga Branko

Tema /Arsimi dhe Dituria
Ëndërroja shum në arsim të isha,
Nga vetja të jepja çdo gjë më të mirë,
Mes rreshtash fëmijt ti përkëdhelja,
Çdo ditë nga një faqe dituri të mernin.
Por koha iku nuk e kuptova,
Nuk munda të beja atë që doja,
Mes fletëve te bardha rri e shkruaj,
Vargun e lirë që kam ëndërruar.
Pa shkollë e pa dije je si dërrasa,
Të marin të gdhëndin të lën në një qoshë,
Të përdorin kur jua do qefi,
Nëse s’ju pëlqen t’ sikterrisin.
Prandaj me fëmijët shum punë ne kemi,
Ti fusin në brazdë që mirë të mêsojnë,
T’ju japim pa fund perkushtimin ndaj dijes,
Çdo njëri prej tyre të jet më i zot.

Shkolla ështe thesari i çdo diturie,

Kush mëson me endje ja sheh ajrin vetes,

Arsimi dhe dija është themel i jetës,

Çdo njërit nga ne ajo i jep vlera.

Sava Fezga Branko

7/09/2021

“””””””””””””Mund të jetë një imazh i Sava Fezga Branko dhe ambiente të brendshme

Kush je.
Ti që bloz në shpirt e pamje,
Asgjë s’jep nga vetja veç hidhësis,
Ti mllefin mban brënda çdo gjëje,
S’je askush për të gjykuar.
Ju gjith jetën perfituat me pislliqe,
Se pazotesia mbizotëron tek ju,
Hedh e pret llafe me të tjerët,
Se brenda vetes je i pa jet.
Ti mbush mëhallën se gjen si veten,
Të ceket,pa shkoll e pa bagazh,
Aty burrërrohesh sikurse vlonjatet
Që me grusht gjoksit i bien.
Por sa larg jeni ju nga ata njerez
Se burrërrin e kan në gjak,
Dhe nëse grop e kan bër’ gjoksin,
Kan vyrtute e trima janë.
Kurse ju jeni nje larvë zbarraniku
Në dhe fut kokën e trupin jashtë,
Kujtonë se je mbuluar e fshehur,
Por lakrat ju kan dal me kohë përjashtë.
Ti smatesh dot me boten e paster,
Se pastërtia ju filtëronë
Ju kur nuk keni për të gjetë rehatin,
Do mbesësh kavje e do breni shpirtin e zi avash avash .

Kush je ti që endesh pas fjales,

Kur veten në pasqyrë se sheh,

Kush trut’i la që ti t’marësh ,

Je i manget pa shpirt e mend.

Sava Fezga Branko

Të drejtat e rezervuara.

4/09/2021

Gjin Musa
Gjin Musahttp://dritare.info/
Dritare.Info Gjin Musa, Botues
Shkrimet e fundit
Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.