Kush je.
Ti që bloz në shpirt e pamje,
Asgjë s’jep nga vetja veç hidhësis,
Ti mllefin mban brënda çdo gjëje,
S’je askush për të gjykuar.
Ju gjith jetën perfituat me pislliqe,
Se pazotesia mbizotëron tek ju,
Hedh e pret llafe me të tjerët,
Se brenda vetes je i pa jet.
Ti mbush mëhallën se gjen si veten,
Të ceket,pa shkoll e pa bagazh,
Aty burrërrohesh sikurse vlonjatet
Që me grusht gjoksit i bien.
Por sa larg jeni ju nga ata njerez
Se burrërrin e kan në gjak,
Dhe nëse grop e kan bër’ gjoksin,
Kan vyrtute e trima janë.
Kurse ju jeni nje larvë zbarraniku
Në dhe fut kokën e trupin jashtë,
Kujtonë se je mbuluar e fshehur,
Por lakrat ju kan dal me kohë përjashtë.
Ti smatesh dot me boten e paster,
Se pastërtia ju filtëronë
Ju kur nuk keni për të gjetë rehatin,
Do mbesësh kavje e do breni shpirtin e zi avash avash .
Kush je ti që endesh pas fjales,
Kur veten në pasqyrë se sheh,
Kush trut’i la që ti t’marësh ,
Je i manget pa shpirt e mend.
Sava Fezga Branko
Të drejtat e rezervuara.
4/09/2021