Se shpejti del libri poetik dygjuhësh shqip “Oltre il mare – Përtej detit”, me parathënie të artistit të madh italian me origjine kolumbiane Italo Gomez.
Italo Gomez
Maestro violoncellista e compositore,Italo Gomez, già Direttore artistico della Scala di Milano, Direttore artistico della Biennale di Venezia, Direttore artistico della Fenice di Venezia. Organizzatore di Festival Internazionali tra Italia, Parigi, New York. Figlio del grande artista colombiano Pedro Nel Gomez.
Mjeshtër violoncelist dhe kompozitor, Italo Gomez, Drejtor artistik i La Scala në Milano, Drejtor artistik i Bienales së Venecias, Drejtor artistik i Fenice në Venecia, Organizator i festivaleve ndërkombëtare midis Italisë, Parisit, New York-ut. Bir i artistit të madh kolumbian Pedro Nel Gomez.
| I |
l suono poetico della poesia vera, è, a parer mio, una melodia che tutti possono ascoltare ma solo in pochi riescono a sentire.
Non sono un poeta ma un violoncellista ed è per tale motivo che parlando di poesia mi riferisco alla musica ed al suono. La poesia è suono, una melodia che coinvolge i sensi e fà danzare l’anima.
Il suono poetico che la poesia mi trasmette e, in particolare quella di Francesca Gallello è un insieme di suoni e armonie musicali che potendole immaginare su un palcoscenico, vedo una danza emozionante, coinvolgente, unica nel suo genere, un esplosione di suoni, armonia, passi che fanno sussultare il cuore.
Ho dedicato la mia vita alla musica ed alla danza, al ritmo dei passi e dei suoni, Francesca, con la sua poetica unica e particolare che non è mirata al completamento o ricerca di frase rimate ma al racconto di uomini e donne che mettono tra le sue mani le loro storie e chiedono di farne poesia.
Francesca, con il ritmo di queste storie poetiche, che sono nella loro originalità, racconti poetici veri e propri, ha il merito di avere inventato, creato, un nuovo stile poetico che sono certo segnerà una nuova pagina per la poetica mondiale.
Raccontare storie vere, storie di vita vissuta, storie di problematiche sociali, storie di amori e storie di umana debolezza che nel suo completamento segnerà la storia poetica di un percorso nuovo e più completo, la poesia che diventa racconto e storia.
Lei, lascia parlare il cuore raccogliendo informazioni di vita tra le persone anziane, giovani, donne di ieri e donne di oggi. Riesce ad interrogare il sole e le stelle, riesce a far parlare i fiori ed il vento, questa è la poetica di Francesca.
Unica nel suo genere che è riuscita, per la prima volta nella mia vita, a farmi appassionare alla poesia danzando tra le parole e suonando al vento parole che possano essere trasportate dalle nuvole su nuovi cieli.
La poetica gallelliana, così è ormai definito il suo stile, è di certo un faro che porta luce su nuove terre tutte da scoprire.
Francesca che considero, per affetto e stima, la figlia mai avuta, ha il merito di avermi fatto scoprire la poesia vera e aver dato alla letteratura mondiale uno nuovo viale da percorrere.
Ho avuto modo di leggere alcune poesie del poeta albanese Nikollë Loka, che ho avuto il piacere di conoscere in occasione del festival internazionale Veliero, organizzato da Francesca in Italia e del quale mi onore esserne direttore artistico.
La sua poetica ha uno stile lineare e delicato. Carico di sentimenti umani. Poesie che accarezzano l’anima e lascia fiorire i sentimenti.
Italo Gomez
| T |
ingulli poetik i poezisë së vërtetë, është, sipas mendimit tim, një melodi që të gjithë mund ta dëgjojnë, por janë të paktë ata që arrijnë ta ndjejnë.
Nuk jam poet, por një violonçelist dhe pikërisht është kjo arsyeja që kur flas për poezi i referohem muzikës dhe tingullit. Poezia është tingull, një melodi që përfshin shqisat dhe e bën shpirtin të vallëzojë.
Tingulli poetik që poezia më përçon, e në veçanti ai i Françeska Gallellos, është një bashkësi tingujsh dhe harmonishë muzikore që, nëse do të mundesha t’i imagjinoja në një skenë, do të shihja një kërcim emocionues, rrëmbyes, unik në gjininë e tij, një shpërthim tingujsh, harmoni, kapërcime kalueshmërie që e bëjnë zemrën të fërgëllojë.
Ia kam kushtuar jetën time muzikës dhe vallzimit, ritmeve të hapave dhe të tingujve, Francesca me poetikën e saj unike e të veçantë nuk synon kompletimin ose kërkimin e fjalive të rimuara, por priret më tepër nga dëshira të tregojë histori të njerëzve, burra o gra që me besim vënë në duart e saj ndodhitë e tyre e i kërkojnë t’i bëjë ato poezi.
Françeska, me ritmin e këtyre historive poetike, që në origjinalitetin e tyre janë tregime poetike të vërteta, ka meritën të ketë gjetur e krijuar, një stil të ri poetik, dhe jam i sigurtë që do të shënojë një faqe të re në poetikën botërore.
Të tregosh histori të vërteta, histori ndodhish të përjetuara, histori me problematikë shoqërore, histori dashurie e histori dobësish njerëzore, do të thotë që si përfundim, të gjitha këto do të lenë gjurmë, do të lenë shenjë në historinë poetike të një ecurie të re edhe më të kompletuar pasi poezia në specifikën e saj bëhet njëkohësisht tregim dhe histori.
Ajo le të flasë zemrën, duke mbledhur të dhëna nga jeta midis të moshuarve, të rinjve, grave që i përkasin të kaluarës dhe grave që i përkasin të sotmes.
Arrin të pyesi diellin dhe yjet, ia del të bëjë të flasin lulet dhe erën, kjo është poetika e Françeskën.
E vetmja në gjininë e saj që, për herë të parë në jetën time, ia doli të më emocionojë me poezinë duke kërcyer midis fjalëve e duke luajtur në erë fjalë që mund të transportohen nga retë në qiej të rinj.
Poetika gallelliane, tashmë kështu quhet stili i saj, është sigurisht një far që përhap dritë mbi dhera të tjerë për t’u zbuluar.
Françeska, të cilën e konsideroj, për dashuri e respekt, bijën time që nuk kam mundur ta kem kurrë, ka një meritë të madhe, pasi më dha mundësinë ta zbuloj poezinë e vërtetë, gjithashtu me poezinë e saj ka meritën e dyfishtë pasi i ka
dhënë letërsisë botërore një rrugë të re per t’u ndjekur.
Kam pasur mundësinë të lexoj disa poezi të poetit shqiptar Nikollë Loka, njëkohësisht kam patur fatin ta njoh me rastin e festivalit ndërkombëtar ”Veliero”, të organizuar nga Françeska në Itali, ku kam qenë i nderuar të isha drejtori artistik. Poezia e tij ka një stil linear dhe delikat, ngarkuar me ndjenja tejet njerëzore. Poezi që ledhatojnë shpirtin dhe u lejojnë një lulëzim të frutshëm ndjenjave.
Italo Gomez
