TË PAVDEKSHËM
(Martirëve të lirisë, nē Ditën e të pagjeturve)
Kuqëlojnë plagët e lulekuqeve të lirisë
Në trëndafila yjesh qiellorë janë shndërruar
Me rrënjët e mbrujtura thellë në zemër
të atdheut
Dhimbja për ta’ nuk harrohet me pranverën
kanë lulëzuar
Koha kalon
Në zemrat e nënave shamizeza trishtimi rëndon
Varret i kërkojnë, a hirin nga zjarri i mbetur
Gjaku aty ku është derdhur
Liria i ka përjetësuar. I ka bërë të pavdekshëm!
TY, NË DITËN E LIBRIT !
Në petalet e luleve të kam shkruar vargje
Sa herë që fluturonin bletët truma – truma
Dëshiroja që t’ua prek si me magji krahët
Po ato s’vinin kurrë e shijonin jetën e tyre
Germat janë shndërruar në polen të luleve
Bletët me këmbëzat e praruara i qëmtonin
I shijonin buzët duke kënduar lule më lule
Mjaltin e tyre derdhnin në kafaz të zgjojve
BASHKË DO T’I MBYLLIM
KUFIJTË E URREJTJEVE
Me urtinë e plakut e guximin djaloshar
Mund të hapësh rrugë të re për njerinë
Zemrën e drejtësisë t’a kesh gërshërë
Jetës që t’i shëmbëllesh me dashurinë
Kufijtë do të hapen kur urat hedh ylberi
Me ngjyra t’harmonizuara te njëra-tjetra
Nën këmbët e tyre do të rrjedhë gëzimi
Që flijime të reja mos të ketë kurrë bota
Lumi i kohës t’i rrjedhë jetës së vërtetë
Të mos ketë të vrarè as frikë të mos ketë
Vajet dhe trishtimet të kthehen në këngë
Udhës së re të gjithë bashkë t’udhëtojnë
Plagët e luftës të lulëzojnë me dritë lirie
Bashkë do t’i mbyllim kufijtë e urrejtjeve
DASHURINË BËJE TË PAVDEKSHME
Piktor, merr penelin dhe kap linjat
Për ngjyrë merre buzëweshjen e luleve
në pranverë
Nën rrezet e hijeve të diellit
Në pëlhurën e zemrës
Krijo shembëlltyrën
Kapërce ligjet e artit
Shpirt jepi thelbësores
Dashurinë bëje të pavdekshme!
