T’I KESH GJERDAN
Të pashë përballë me syrin e mendjes
Dhe vargjet t’i shkrova me dorën e zemrës
Dëgjo sa bukur rrahjet e saj kumbojnë
Që të vish sërish pranë meje të ftojnë
Në perla janë shndërruar t’i kesh gjerdan
Këngët e zemrës në gjoksin tënd t’i mbash
Nga drita e syve bukuria e shpirtit çel
Mrekullia e jetës hiret shtatit t’i derdh
Të krijojnë lulet e dashurisë për bletët
Që në zgjoje t’a hedhin mjaltin e jetës
“””””””””””””””””
KËNGË E MOÇME
Këngë e moçme ç’legjendë të solli
Nga thellësi e dheut a përtej kohës
Ku trimat si armët në zemër farkëtohen
Dhe shpirti në luftë iu këndon
Ti kuptohesh në gjithë gjuhët e botës
Zërat që lëshon janë rrjedhë e besës
Që trimin dhe nga varri e zgjon
Vdekja të bëhet e pavdekshme
Bredh legjendave jetë pas jete
Me zërin e moçëm e flijime të reja
Sa gjatē nē kohë të njerëzve epikë
Që zbresin nga kuajtë buzë burimeve
Këngë e moçme që bredh stuhive
Pa frerin e kalit nëpër legjenda
Trim mbi trimat që ranë luftërave
Zëshëm me shpirt u këndon të gjallëve
