Sot nga krevati nuk po ngrihem dot , më kanë hyrë ca ethe, paskam shum ftoht . Ndjehem si të moshuarit, që sbëjn dot pa një shkop . Si të vegjlit kur ngrihen dhe bjenë si top, mendjen na e ka bërë , virusi robot ! Νë krevat më sjell çajën e thua : Zemër pije të ngroht, në faqe më rrëshqasin ca pika lotë … Gribi ka dalë e kullot, më përkëdhel me duart flokët , pranë vetes më përqafon fort . Ndjehem sikur do më marri gjumi i përjetshëm sot… Ikën nga dritare , mjergull s’të sho dot. Pemët e zhveshura flen . Asgjë s’po lulëzon, Pranvera nuk po i zgjon! Në dritare as një zogë s’po cicëron. Sa ftohtë , qetësia zotëron ! Në qelizat e mija , Omikroni po feston. Më mbylli në shtëpi si lehonë.
Menduam me Vaksinën , korona shpejt do mbaroj.
Filluam maskën mos ta preferojm , të gjithë njerzit e dashur, shokët e shoqet ti përqafojm !
(Shkencëtarët alfabetin Grek po na recitojnë. )
Me Omikronin vaksinat si foshnjet duhet ti vazhdojmë ..! Ah dhe kjo lemëz s’po më lëshon !
Zilja e telefonit vazhdon…Kur se dim se çkemi , vihemi në siklet… Në telefon Pranvera ime më thërret , çajën a e pive të nxeht ?
Në mesenxher me këngën e Suzanës më përshëndet. E dhimbsur, më keq se virusi është dashuria e shkretë…
Eh… E kush nuk ndjehet në siklet! Është e trisht të dëgjosh që virusi merr jetë… Por ne jetën nga ana pozitive dohet ta shikojmë dhe çdo virus si grib i thjesht ta mendojmë. Mrekullia, magjia e jetës është kur shpirti në trup frymon dhe përsëri me të dashurit e tu mëngjeseve të shohësh Djellin kur agon…
“””””””””””””””””””””””””””””
Sonte gumëzhin qyteti plot gjallëri. Fishekzjarrët si lule pranver, breshëri!
Oh… Ç’Bukuri!
Sa e embël tingëllon dhe kjo melodi !
S’mungojnë përqafimet e përzemërta nëpër tryezat plot dashuri, ilaçi më i mirë për ç’do njeri ! Trokasin gotat e urojnë
njëri-tjetrin Gëzuar vitin e Ri
Sa keq, veç qielli sonte, spaska asnjë yll për stoli ! Mungon edhe hëna, e paska lën në vetmi.
Mos vallë planetin tonë ka zili!? Në asfalt trokitën lotët e tij…
Kureshtjen time me përqafim e theu ai,
trokiti gotën e më uron
Gëzuar nga mot Vitin e Ri !
Nga xhepi më dhuron një çokollat
dhe dy karafila që i mbante pran zemrës në gji .
Gjithmon xhentëlmen ai.
Ndjehem e lodhur , dua të shkoj në shtëpi. Të lutem verë në gotë më mos shti, ti e di që unë nuk pij. Sonte paskam ftoht, filloj dhe bora tani… Në këmbët e mija një taksi !
Po deshe, eja edhe ti. Jastëk të më dhurosh zemrën, gjithë natën të dëgjoj të ëmblën melodi! Të më dehësh shpirtin me dashuri. Jorgan nuk dua, përqafom me avrën tënde mbulom ti .
