SYTË GJITHË BOTËN BRËNDA MBAJNË.
Sytë…
Të vegjël janë,
Po, brënda vetes
shum gjëra mbajn
Se me diellin
Ata aq shumë ngjajnë
Në sytë e mi
ka lotë
lotë që dotë su thanë
Në sytë e mi
ka brengë
mall, dhimje mbajnë
Sytë e mi heshtin
se me heshtjen
miq janë
Se në heshtje
dinë të flasin
duke fshehur lotin
Mes shkreptimave
ata shkrepëtijn
Dhe ashtu befas
rreze lëshojnë
E, diellin dashurojn
Me rrezet e tij bashkohen
Dhe jetën ,ngrohin
Se ata
din të falin
aq shumë dashuri
njohin vetëm mirësi
njohin vetëm dlirësi
Mes yjeve
ndrijnë si flori
Mes agimeve, kur dielli
tej horizonteve përflaket
Ata me diellin ngjasojnë
Mes stuhive të jetës
Ata kërkojnë
gëzimin , buzëqeshjen
E ,mes kohrave
me kohën ,flasin
duke pritur,
agimin e një dite të re
E me kalimin e viteve
mbase ,vjenë si nostalgji
Kur, mosha se harron,
zëmra e ndjenë
shpirti veç kërkon, kërkon
atë ajër të pastër, me oksigjen
Që thellë në qeliza të depërtoj
E lirshëm, frymë të marrë
Trishtimi rrugën mer ngadalë
Lotin fshehur mbanë
Shikon murin
që para tij del
lartësohet
me botën bashkohet
Dhe me shpresën
që një dritare të hapet
e kështu,
mundet ,larg , të shikoj
Po i duhet
një grusht i fuqishëm
një barre që atë murë
ta shkallmoj
E kështu
të shpresoj
se në fund
një sy do hapet
E gjith botën do ndriçoj!
shpresa dhima@@
1/4/2020.
BASHK TË NISIM TË SHKRUAJM.
Dielli fshihet nën re
Rrezet e tij të mekura lëshon
Pemët harruan të gjelbërojnë
Lulet kan kohë që s’po lulozojnë
Sot do doja ti shkruaja
Të bukurës Pranver
Aty ku ujrat gurgullojnë
E rjedh vrullshëm një ujvarë
Nuk dua më vargu të qaj
Tek shkruaj loti t’më pikoj
Nuk do doja më ,”virus..virus, të shkuaj
Doja Pranvera të vijë ,e jeta t’lulëzoj
Ndaj Poet, ti që shkruan Poezi
Vargun kurr mos e ndalo
E sërish bashkë të nisim të shkruajm
Jetës plot dashuri, e Poezis ti falim Pranverën
Ndaj Poet sot ,muza vjen e dëshpëruar
Ti japim asaj gëzim, buzëqeshje
Ti japim dashuri, ti japim jetë
E vargu të mbaj erë Pranver
Ndaj Poet vargut ti japim jehonë
Që në shpirtërat e njerëzve të filtrojn
Të përcjellin ajër, të përcjellin arom
Mes vargjeve një ,çast të jetojn
Ndaj Poet jemi ne që shkruajm
Me penën tonë bëjm çudira
Pranverën të zbresim në tokë
E diellin e bëjm të ndriçoj
Të ndalim një çast dëshpërimin
Skllav i kësaj koron virus nuk jemi
Ne jemi melodia, jemi kënga
Ne vargjet i thurim në ëndrra
Malesh është natyr e virgjër
Uji gurgullon ,në burime e ujvara
Pijnë bilbila, thëllëza, e drera
Ndrijnë e shkumëzojnë ,bulëzat e bardha.
Kjo është jeta që më ka ënda
Ky është refreni ,është kënga
Kjo është Poezia …
Që thur në ëndrra!.
shpresa dhima@@
31/3/2020.