ZËRI I NËNËS
**************
Një diell që vjen me gjithë fuqinë e tij këto ditë,
Më gjen të mërzitur dhe shkaku i mërzitjes je ti,
Kush humbi vajzë a djalë, nga mosha pavarësisht
E nuk ju këput krahu, papritur, nuk kanë dritën sytë.
Koka e saj përulur nga vitet, sytë të kuq nga lot.
Më bëre këngëtare o bir, me këngët e vdekjes,
Pse rrini kaq të qetë, si ju mban nën, kjo tokë?
Ju ishit të shkathët, krenar, për liri kishit etjen.
Vajtimet e luftëtarëve tingëllojnë për liri me parulla
Lumi i kuq rrjedh ëmbël duket se qan në këto troje,
Ngjajnë me lehtësim, zgjojnë amanet nëpër kulla
Gjaku i tyre avullon dhe mbahen të freskëta lulet.
Tradhtari u largua duke qeshur për në tokën e tij
Zbriti veç të përballet me vëllanë dhe e lidhi tek lisi,
E shtrëngoj fortë, fortë, sa nga brinjët u dëgjua një krismë,
Trazuar me erën fryma, ju bë ambientit psherëtimë.
Po të them, po, jam e mërzitur dhe shkaku je ti,
Zëri i nënës s’ishte i fortë deri sa u ngdhi ai mëngjes,
Tani kur dëgjon vajtimin për birin, çahet dhe guri për dy
Nuk di, në se je i qetë tani, në se ke gjetur qetësi,
Të pyes o “vëlla” të pyes ti ?
“”””””””””””””””””
DASHURIA MBI TË GJITHA
Ne e shikonim së bashku diellin
Deri sa perëndonte në perëndim,
Së bashku neve urimin kishim ,
Të mos shuaj kurrë dashurinë.
Zemra serioze, kur nuk bën gabim,
Natyrisht që jo gjithmonë
Kur përballet me dashurinë,
Buzëqesh, flet me pasion.
Dashuria të ka në dorë,
Çdo orë dhe çdo moment,
Nuk të lë të marrësh frymë,
Aty është lëngu, ka lezet.
E dashura ime, e ëmbla ime,
Të kam parë , kudo që ke gabuar
Të kam falur me të buta qortime
Se thjeshtë, të kam dashuruar..
Të dish sa më mungon
Mungesa jote sjellë shiun
Pak nga pak dhe pik, pik, pikon
Mbush një det dhe më mbyt të “ziun”
Pamvarësisht sa larg jemi
Shiu rrjedh faqes litarë
Ne të dy, bashkë ndjehemi
Të puth me mendim çdo darkë
“”””””””””””””””””””””
