Udhë, që zgjatet shtigjesh pa fund.
-Unë jam vetë Parajsa!
Belbëzon fort dheu im,
As u vyshka, as u mpaka,
Jam i tëri në shkëlqim.
Mos kërkoni dhera t’ tjera,
Mos e derdhni djersën kot.
Unë këtu jam ngahera.
Bekuar prej t’madhit Zot!
Isha unë, që nëpër shekuj,
Rrita trima e perandorë
Dhe i fala botës mbarë,
Dijetarë e plot shenjtorë.
Duamëni, sa unë ju dua
Dhe veshmëni me dashuri.
Gjinjtë e mij i kam lumenj
Ku rrjedh uji ar e flori.
Plotësinë kam me vete,
Ku të rrojë sejcili mbret,
Mbushur male, fusha, dete,
Vend Parajse jam vërtet.
Falmëni më shumë vemendje
Dhe ca me tepër përkushtim
E do rrojë sikush me endje
Plot lumturi në dheun tim.
-Unë jam, parajsa vetë.
Isha dhe do jem ngahera.
Ja, po ikin lehtë retë
Dhe po vjen, o bij pranvera!