Nje grushtë dhe nga vëndi am
Emigrantet i mban gjall ….
Ku nuk shkoj e ku nuk brodhi
Gjithëandej Shqiptari i gjor
Por si trualli qe e lindi
Kërkund s’ gjeti çfar kërkon
Kërkund s’ gjeti lumturin
Si aty në tokën ton
Veç perbuzëje dhe shfytëzim
Dhe në boten qe jetojn
Brez pas brezi larģë atdheut
Një grushtë dhe i mbajti gjalle
Ngado e kudo ku shkuan
Kurrë nga dora se lëshuan
Dheu i huaj i huaj mbetet
Ku s’të bie rehat shpirti
Kujton vuajtiet dhe shfrytezimin
Ky ishte dhe është emigrimi
Një grushtë dhe nga vëndi am
Aty me të i ndrit shpirti
Një grushtë dhe nga balta jote
Aty le të prehet shpirti
Kurë kethehen në atdhe
Puthin tokën e atdheut am
Shqipëri o nëna ime
Me tu qofsha gjithëmon pran
Mallëkuar qofte kurbeti i zi
Që na degëdisi nëper bot
Rrall shum rrall kan gezime
Po shumica nxjerin lot
Shqiperi të qofsha fal
Të kam nën e më ke djal
Më mir në baltën tënde
Sesa jeten ton si skllav
Balta është më e ëmbël se mjalta
Shkrojë Naimi shkronja ar
Si Shqipëja s’ gjen në botë
Një dorë dhe na mbajti Gjall .