Buzëmbrëmje në Korçë, para portës ku u linda e u rrita…

Porta ime e braktisur,

qëndron ende mbi kalldrëmet gri,

me tjegullat e thyera mbi avlli,

ku lodronte shkujdesur rinia ime,

pas brinjëve të zhveshura të pranverës,

pas dritareve, ku dita sytë lag,

mes ëndrrash të trëndafilta,

unë ulem e të puth mbi prag.