I RILINDUR BASHKË ME “RILINDËSIT E KOHËS SONË”
Një letër në analizë të librit “RRËFIMET E KOMSHIUT” të gazetarit Abdurahim Ashiku
Nga Luan Kaba, ish telekronist, drejtor i Arkivit të Shtetit-Peshkopi
Përshëndetje Abdurahim Ashiku!
Lexova librin tënd të fundit ”Rrëfimet e komshiut”.
Edhe pse me këmbët e mia nuk kam shkelur rrugëve të karvanëve të mërgimtarëve, ikanakët, siç i quan, me kokën pas Fushës së Korabit (O e mjera unë…), a Lëndinës së Lotëve, nga përshkrimet me aq ndjenjë, bëre që të më dukej vetja se po përplasem dallgëve të Adriatikut bashkë me Eduardin e të përlotem për djalin e tij dyvjeçar që e përpiu deti i trazuar i 28 marsit 1997.
Bëre të ndjehem se po dridhem nga acari në kapërcim të maleve të Gramozit, Konicës e Pindit bashkë me komshiun tënd e me të burgosurin në “Ahuret e Avgjisë”, të më dukej se po sfilitem sporteleve të burokratëve komunar, zyrave të O.A.E.DH-it për një “Kartë kazerme” bashkë me atë “Vorioepirotin nga Luma”.
Me rrëfimet më çove e më gëzove atje ku “Gjaku nuk bëhet ujë”, mes arvanitasve të Thivas, në Kaskavelin e autorit të “Gjuhës së Perëndive” Aristidh Kolën e madh, më prezantove me Kiço Bllanin shokun e vjetër të klasës në shkollën e mesme…
Vërtet më bëre të trishtohem për rininë e humbur të Valbonës, të ligështohem për fatin e “Gjeneralit akull” por edhe për atë zogun shtegtar tek tavolina 15.
Më bëre të përbuz edhe afendikonjtë nursëzë, avokatët e ftohtë gjakpirës, ikonat mashtruese por më bëre edhe më shumë të ngazëllehem me mjekun Panajotis, gazetaren Magda, pronarin Spiro që Shpëtimin nuk e thërrisnin Jorgo por me emrin e nënës-Shpëtim.
Siç me ndjenjë, rrokshëm e përshkruan, edhe unë do të desha të isha dëshmitar në “Gjyqin e Shqipes” e të përshëndesja me gjithë zemër mësueset Stela e Denada.
Por do të desha të shihja edhe kur i përmalluar takohesh me Gurjonin, mjaltin e mjaltit. Pse jo edhe të filmoja me kamerën time, si gati 30 vjet më parë në Sorokol, liqenet e Lurës a Kacnisë. Është një galeri e vërtetë personazhesh realë, që frymojnë, mbijetojnë, gjallojnë por edhe lulëzojnë në atë klimë. Me një gjuhë të thjeshtë, origjinale, të pastër, me emrat e vet, ata i ke përjetësuar në histori, në një nga faqetë e trishtueshme të saj, në ata të tranzicionit alla shqiptar, që na bën të ndjehemi ngushtësisht keq.
I nderuar Abdurahim Ashiku!
Me a pa dëshirë, me a pa sakrifica, me apo pa peng të lënë pas, kapërceve mes “Gurëve që lëvizin”…dhe vërtet të shoh të rilindur, bashkë me “Rilindësit e kohës sonë”.
Edhe njëherë dua shumë të të uroj shëndet e jetë, për të vazhduar “qilizmën”, se me siguri ke edhe të tjera, e të tjera për të na thënë.
Urime nga Luan Kaba
Luan Kaba, ish telekronist, drejtor i Arkivit të Shtetit-Peshkopi
