Për fjalën
Fjalë
Dashurinë ia ndërtova jetës
Aty ku shpirtin ma pushtoj
Zemra shpirt mirë e mbretëreshës
Për fjalën
Fjalë
Dua t’i rikujtoj brezat e mi
Ta ruaj traditën e shqipeve
Që dikur bota na kishte lakmi
Për fjalën
Fjalë
Botës duhet më i dhënë shembull
Për kulturën dhe paqën që posedojmë
Jemi zot me mijëra vite në lashtësinë tonë
Për fjalën
Fjalë
Pêr të bukurën e tokës dhe detit
Peng edhe dashurinë e falim
Të huajen nuk e duam as nuk e marrim.
ÇAMËRIA
Apo Apokalipsa poetike
Bota ikën fluturimthi dhe sjell fate të reja
Çili është mëkati për t’i shpëtuar detrat
nga cunamet
Ozonit i vie era zjarr ma thot mikja sonte
Buzëqeshja e saj ma prangos shpirtin
Diellit tim sikur i humb ngjyra e lirisë
Më ngrohin ëndrrat kur flas me engjëjt lirshëm
për vargun dhe jetën e ëndrrat e gjalla
Rri sonte roje atdheu e ruaj edhe birin tim
Shkruaj vargje dhe marr secilën aromë lulesh
Pi pak ujë deti dhe sa afër jam me miken
Në vargje më shumë dashuri kemi
Në gotën e mbushur verë presim agun
Luftojmë me djajtê
Secilin cunam e mbysim me shpirt e zemër
Fjalën shqipe e ruajmë mbi dhe e nën dhe
Në tokë marrim uratën
Diellit i falëm për shqipet që u bënë roje atdheut tim
Linë e ëndërrova me vargun për çlirimtaren
Me ëndrrën për tokën e shqipeve e lë edhe kokën
Fjalën peng e la shpirtit të saj
Si të vetmën dashuri që e ushqej zemrën
Me këngët për ty heroinë dhe secilit martir
U shndërrova në lapidarë plot me lule
Mbrëmë mora aromën e tyre
Mbjella kopshtit për birin tim
Kujtim për luftëtarët e shqipeve
Do ju lë brezave për gjysh e stërgjysh
Pa lot si burrat e dheut
Me lahutë e me hutë dyluftoj djajtë edhe ngapak fjalët
Bulevardeve Evropiane për plis e fis
shqip
I këndova flamurit tim dhe i mora uratën kuq e zi
lutjen ia fala vargut për atdheun tim
Sonte i ruaj në secilin cep atdheu
i mbjell me zëra shqip t’i bëj pejzazhe dashurie
Lotët rjedhin faqeve për tokën e kokën e Çamëve të mia
Aty ku lind ylli im dammarëve të gjakut
më rri Çamëria ime
Ëndrra dhe liri sjellin zanat Alpeve Shqiptare
shqipeve të lira.