Sorra dhe vezët e Pëllumbit (Fabula)
Sorra një “zonjë” e vjetër
Gjumë natën s’kishte fjetur
Aty buzë një lumi
Pranë folesë së një pëllumbi
Mendo ditë e mendo natë
Si të ndryshonte rasat
Ngela “sorrë” një jetë
Asnjë me “gojë” s’më flet.
Vezët e pëllumbit gjenë
Fillon e gatuan hilenë
I bashkon vezët tok
Dhe i ngroh të nxieri zogj
Pa t’a shohim këtë punë
T’a marin vesh kush jam unë
Prit një javë dy e tre
Që të dali,”rracë”e re
Po mundimi vajti dëm
Zogjet nuk i kishin lënë
Sgjan farë nga “Babaj
Bëmë nënë të të ngjaj
E thot sorra ç’qe kjo punë
Si ngjanë të gjithë nga unë
Pse si ngjan .. pëllumbit
Të lija buzën e lumit
Por veç sorra ngelet sorrë
Nuk i ngjan kurrë pëllumbit
Ndaj t’a mbaj srehën që ka
Le të rri te buza e lumit