Inxhinierët e “Natës” që ndriçuan aviacionin Luftarak
Tekniku i avionit Luan Nanaj arriti të bëhet kryeinxhinier i Bazës së Gjadrit
Në aviacion mësuam të kërkonim më të mirën brenda vetes
Luan Nanaj ishte nga Golëmi i Gjirokastrës, gjë për të cilën ai krenohej. Kishte patur një fëmijëri pak më të vështirë se të tjerët pas vdekjes së babait, një oficer i luftës, por kjo e kishte kalitur. Ai ishte një nxënës kambëngulës e sistematik, një sportist e atlet i gjithanshëm, një shok më i “durueshëm” se të tjerët, më i dhëmbshur dhe i përkushtuar kundrejt të tjerëve. Luani i ngjiti me rradhë shkallët e karrierës ushtarake deri sa arriti të bëhej kryenxhinier i Bazës Ajrore të Gjadrit, ndërkohë që mbeti gjithënjë i thjeshtë, i dashur, i aftë dhe i palodhur.
Luani kreu shkollën shtatëvjeçare e më pas ndoqi Politeknikumin “7 Nëntori”, si skenderbegas i Shkollës së Mesme Ushtarake “Skënderbej”. Ai vazhdoi studimet në Akademinë e Forcave Ajrore, pas së cilës emërohet në regjimentin e Kuçovës, ndërsa në vitin 1976 u transferua në Bazën Ajrore të Gjadrit, ku punoi deri sa doli në rezervë. E nisi karrierën ushtarake si teknik avioni, por pas përfundimit të studimeve për inxhinieri mekanike në Shkodër ai kreu detyra të ndryshme në bazë deri në atë të kryeinxhierit të bazës së Gjadrit. Në fillimin e viteve 90 doli në rezervë dhe u sistemua në Itali.
Luani thotë se, “ Akademia e Forcave Ajrore ( Shkolla e Aviacionit), ishte shkollë ushtarake, por organizimi, funksionimi dhe meraku më i madh i saj ishte përgatitja teoriko-shkencore si dhe krijimi i shprehivë praktike të pilotëve, teknikëve e specialistëve, mbi të gjitha, i edukimit dhe kalitjes me faktorë moralë si, guximi, përkushtimi, sinqeriteti, ndershmëria e sakrifica për të shërbyer në këtë armë e në një shkencë të tillë siç ishte aviacioni”.
Fakt është së pedagogët e akademisë kishin studiuar në ish-Bashkimin Sovjetik ku ishin pajisur me njohuri të thella tekniko-shkencore, kishin njohuri e dashuri të madhe për armën e aviacionit. Ata shpjegonin me korrektësi e pasion, por edhe ngulisnin idenë se puna në aviacion është kolektive dhe në themel të saj qëndron kujdesi i lartë, zbatimi me sinqeritet e rigorozitet i instruksioneve e rregulloreve. Këto veti dhe cilësi synuan të transmetojnë pedagogë si Foto Lako, Hajrullah Jubani, Viktor Konomi, Drini Shtylla, Qazim Krasniqi, Petrika Manastirliu, Sotir Kano, Kiço Mëhilli, Dhimitraq Terpini, Petraq Truja, Yzedin Koçi, Thanas Petro, Sinan Bello, Thoma Ngresi e të tjerë.
Sipas Luanit, “ njerëz me vizion të gjërë siç ishin, pedagogët e Akademisë e kishin kuptuar se aviacioni ynë do zgjerohej në numër dhe në avionë më modernë se ata që për momentin ne mësonim në shkollë, prandaj ata na këshillonin që të mos e ndërprisnim asnjëherë studimin e literaturës, e nëse ishte e mundur të vazhdonim të kualifikoheshim më tej, që studimet në fakultetet e inxhinierisë të bëheshin prioritet i jetës tonë në reparte”.
Në të gjithë repartet e aviacionit tonë në ato vitë pati një “vërshim” të oficerëve, kryesisht me detyrën e teknikut të avionit që u regjistruan në universitetin Shtetëror të Tiranës dhe filialet e tij në rrethe për të vazhduar studimet pa shkëputje nga puna ne degën e inxhinierisë mekanike. Pothuajse të gjithë ja dolën.
Grupi i teknikëve të Bazës Ajrore të Gjadrit që ndoqën fakultetin e Degës së Inxhinierisë Mekanike në Shkodër ndoshta ka patur rrugëtimin më të vështirë nga të gjitha grupet e tjera ne Rinas, Farkë, Kuçovë apo Vlorë. Gjadri ishte 25 kilometra larg nga Shkodra dhe përveç një periudhe të shkurtër kohe kur reparti u vuri atyre në dispozicion një mikrobuz për vajtje në Fakultet, në shumicën e viteve dhe të asaj kohe, ata e bënë këtë rrugë kryesisht me biçikleta, me mjete të rastit apo me ç’të mundnin.
Ishin pesë vetë që pranuan të nisnin një “aventurë” të tillë, Petrit Demalia, Luan Nanaj, Fatmir Hasa, Neki Hasimi e Hiqmet Mustafarai. Me përjashtime të rralla ata nuk patën asnjë favor të veçantë në punë, ata merrnin pjesë njëlloj si të tjerët në fluturime si teknik avioni, kryenin të njëjtat shërbime në mos më shumë dhe pastaj merrnin rrugën 25 kilometërshe të Shkodrës hipur mbi biçikleta.
Ndoshta më të vështirën mes tyre e pati ne këtë përpjekje Luani, i cili në këtë periudhë ishte i martuar dhe me dy fëmijë e natyrisht edhe të tjerët nuk është se e patën më të lehtë.
“Me sakrifica të mëdha përgjatë pesë viteve, -thotë Luan Nanaj, arritëm t’ja dalim në një nga projektet më të vështirë e të rëndësishëm të jetës sonë. Mbas pesë vjet leksione, projekte, provime, gjashtë muaj punë për mbrojtjen e diplomës, së bashku me Petrit Demalinë, Fatmir Hasën e Hiqmet Mustafarajin me datë 10 shkurt 1987 u diplomuam inxhinierë mekanikë për industrinë”.
“Pedagogët tanë në Shkollën e Aviacionit na kishin thënë dikur se “teknikës së aviacionit i duhet drejtuar me JU, por duhet të jesh i kultivuar që ta bësh një gjë të tillë”. Ne u bëmë diçka më shumë “të kultivuar, më të përgatitur e më të aftë për vete, por dhe për punën. Nuk besoj se ishte vetëm një arritje personale e jona, ishte dhe një arritje e efektivit inxhiniero-teknik të atij reparti, madje dhe e vetë repartit. Ne do të ishim një vlerë e shtuar për kontrollin dhe shërbimet ndaj teknikës luftarake, dhe sado pak edhe e forcimi i besimit e i lidhjeve midis dy grupeve, pilotë-teknikë.
Në përgjithësi “Inxhinierët e Natës” siç i quanin me shaka kur ata ndiqnin studimet i sollën repartit një kualitet të shtuar të personelit në kuptimin akademik, nuk u shtua një numër i caktuar inxhinierësh, por ata i dhanë edhe një fryme të re shërbimit inxhiniero teknik, atë të këmbënguljes për të arritur objektivat e caktuara, e realizimit të detyrave përmes sakrificave, e rriten figuren e personalitetin e teknikut ne repart e aviacion. Luani, Petrit dhe Fatmiri në periudha të ndryshme kryen detyra të rëndësishme në bazë, deri në atë të kryenxhinierit të saj, por në ato periudha, drejtimi i realizuar prej tyre ka qënë me të vertetë më efiçent, më i mirë e i suksesëshëm.
Sipas Luanit, “Shkolla e Aviacionit na nguliti dëshirën për të ecur përpara, na nxiti të aspironim, të kërkonim më të mirën brenda vetes, për ti vënë ato në shërbim të punës, në aviacion apo kudo tjetër”.
