DESHIRË
Do doja ta kemi vetëm një dhe
Do doja që të jemi edhe të pafe.
Do doja vetëm një fe si moti dikur
Do doja një shtet e vetëm një flamur.
Do doja të gjithë të kemi vetëm një fis
Do doja të jemi një ashtu siç kemi një plis.
Do doja që kufijtë e dhunshëm për t’i rrënuar
Do doja që kokat shqiptare të jenë të bashkuar.
Do doja që trojet e tona ne vetë t’i zotërojmë
Do doja që vetëm gjuhën tonë ta mësojmë.
Do doja që para askujt të mos i përulemi
Do doja në botë të mos shpërngulemi.
Do doja që të jemi prej më të mirëve
Dua të mos shkelet gjaku i martirëve.
Dua që të kthehem në vendlindje.
“”””””””””””””””””””””
VARGU IM PËR TY LOTON
Ka shum kohë që po të pres
Përse hesht e më vonon
Zemër shkreta ka një brengë
Ta shërojë plagën kërkon.
Çfarë kam bërë e ku kam shkelur
Shtegun tim s’po e gjej sot
Asnjë tempull nuk kam prekur
Perënditë s’i gjuajta dot.
Oh, pa ty nuk çelin lulet
As pranvera fllad s`flladon
Shpirti ndjen mallin mbi supe
Vargu lotë për ty loton.
E lus zotin ditë e natë
Dashuria të fitojë
Lus ylberin, shiun litarë
Brigjet tona t’i bashkojë.
Kur të ndrijë hëna te faqet
Rrugët ngrica kur t’i shkrijë
Kur të çelin manushaqet
Ah, sa shumë që të kam pritë.
“”””””””””””””””””””””
KËRKOVA
Kërkova bulevardet me të bukura të botës
Me llojshmëri lulesh për rreth në blerim
Në kopshtet e pasura u deha mes aromës
Ti mbete lulja më e bukur, në vegimin tim.
Vizitova peisazhe me bukuri përrallëre
Në çdo meridian globi kërkova frymëzim
Hapërova mes yjesh a mes rrezatimesh ylberore
Por vetëm ti për shpirtin tim mbete i vetmi ushqim.
Hyra në biblioteka të pluhurosuara në kohëra
Lirikë me famë në botë i menduar i lexova
Qëndisje të bukura për personazhe gjeta
veç ti mbete më e bukura që unë krijova.
Dëgjova këngëtarë në melosin popullor
Më zë melankolie tek i këndonin dashurisë
Fjalët më të bukura që nxjerr shpirti hyjnor
Janë veç ato të vargut që shkrova me frymëzim.
Shpalosa natë e ditë faqe në fjalorë të rrallë
Kërkova pa pushuar me shumë përkushtim
Më kot u raskapit edhe shpirti im i dobët i ngratë
Fjalët më të bukura për ty i shkroi netëve loti im.
Si zog shtegtar migrova në hullitë e botës
Kërkova kudo që ta gjej vetëm pak ngushullim
Por ishte e kotë , ishte vetëm humbja e kohes
Se ti ishe, je e vetmja ndjenjë në shpirtin tim.
Do të jesh tek unë në vargje që s’kanë mbarim
Si uji i gurrës në bjeshkë që mes shkumës derdhet
Je e vetmja gjurmë ku hedh hapat në kujtim
Kur s`shkruaj më, më sjell lule mbi dheun tim.
