MËSUESIT TIM..
Në ditën e mësuesit
Kujtoj mësuesin tim
Pishtarin tonë të dijes
Mësuesin e urtë Qamil.
Me ditarin e tij në dorë
Në errësirë, bënte dritë
Na e mësoi alfabetin
Natën na e bëri ditë.
I dashuri mësuesi ynë
Ai s’dinte të lodhej kurrë
Na mësonte pa ia nda
Për dije, atdhe dhe flamur.
Ne të jemi mirënjohës
Ti, mësuesi ynë i parë
Vepra jote na u bë dritë
Me ty sot ne jemi krenarë.
“””””””””””””””””””
KU JE VALLË, O ILIR TRIMI..
I urtë, i ëmbël e i buzëqeshur
Kishte shumë ëndrra në jetë
Shoku ynë i dashur i rinisë
Na thuaj vallë ku ke tretë.
Sot me dhimbje kujtojmë kohën
Kur me ty gjithçka kishte gjallëri
Kur loznim e qeshnim së bashku
Në ato kohëra sikurse fëmijë.
Plot jetë, shpresë e vullnet
Ilir, i dashur siç ishe ti
Vëlla i vetëm, i dy motrave
Pse le nënën me lotë në sy.
Seç u këput një lule herët
Mu në kohën kur po rritej
Seç u shterrën lotët e nënës
Dhe të atin që po venitej.
Pyesin shokët e vendlindjes
Ku je vallē, o Ilir trimi?
Tani jetojmë të lirë, o vëlla
Por pa ty është ngrysur gëzimi.
