-ME TY DO TË JEM-
Me ty do të jem kur t’na tradhëtojë koha,
T’na rrudhë, t’na fishkë pa mëshirë,
Nëpër shtegun ku ngushtohet fryma,
Me dritën do të ruaj, thellë në sy…
Do të vij dita, kur e lodhur do jetë rrahja,
Por vrapin do të marrë, prapë për të dy,
Kur dashurinë ka zemra brënda,
Si një feniks, nga hiri ngrihet përsëri…
Harroji orët, kalendarët e kësaj bote,
Me të, si më parë, kuturu le të rendin,
Unë e ti shkojmë e vijmë prej tjetër kohe,
Me atë që vetëm brenda zemrës ecën…
-ARMENIDA-
(Dhjetor 2022)
-DRITARE E HAPUR MES BARDHËSISË-
Bie borë mbi mallin tim, shumë,
Sa për tërë netët e zbardhura pa ty pranë,
Sytë e mi e harruan gjumin
Mbi qepallat e tua, shtrirë me diellin…
U zbardhën tërë udhët ku ecëm,
Çdo ditë dhe pse vetëm në timen mendje,
Eja, mbi borë gjurmët tona të lëmë,
Dhe ushqim për zogjtë ca thërrime e puthje…
Shtëpiza ime e re nuk ka oxhak,
Për një dritare të hapur kërko dhe pse bie borë,
Shumë, sa për tërë gjërat që dot s’numërohen,
Aty jam unë, me sytë që ty të presin…
-ARMENIDA-
(Dhjetor 2022)
-MOTIV TË VETË RRAHJES-
Ti ke fuqin t’ma ngjallësh buzeqeshjen,
Dhe kur me një mijë gozhda ma gozhdojnë,
Gojëhapur i lë tërë shpirtrat e vegjël,
Që fjalën e helmët kanë të vetmen vegël…
I fshiva, i fshiva të gjitha, i dashur,
Dhe gjurmët që mbi shpirt më lanë,
Tek ti erdha me buzëqeshjen veshur,
Sikur asgjë, të mos kishte ngjarë…
Veç ti ke fuqin t’ma ngjallësh buzëqeshjen,
Përtej buzëve e syve, thellë brenda zemrës,
Asnjë herë, kaq fort s’e kam dashur jetën,
Se sa tani me ty, motiv të vetë rrahjes…
-ARMENIDA-
(Dhjetor 2022)
