Barie Çupi

5 Korrik 2020

Updated: 5 Korrik 2020

IRONI E FATIT

Mungesën time lexoje në ikje,

në ikjen e qetë, zbavitëse si perëndimi,

mëngjesit lakmuar do humbesh në pritje,

dëshmitare vetmia si këngë vajtimi.

Mungesën time tani falenderoje,

kërkesën tënde të djeshme po plotëson,

kohën që më vodhe,në turbullira rrëmoje,

gjithçka në ikje, kthen kokën e kërkon.

Mungesën time me heshtje e harron,

ajo fitoi aftësinë,për tu arratisur,

në avujt e qiellit,loti po pushon,

buza vizatoi,buzëqeshjen e braktisur.

Mungesën time merre privilegj,

dhe nëse ngjason me një reklamë të çmendur,

ironinë e fatit jetës po i ndreq,

aritmitë e zemrës vargut pa ia prekur.

Mungesa ime t’u bë unazë e artë ,

ka krahë ëngjëllorë e s’rrin dot kërrusur,

sa tym kam përcjellë në ditë e në natë,

por dhe në mungesë,gjithkund duhem dukur…. Imazhi mund të përmbajë: 1 person, vija, Zmadho dhe jashtë

Imazhi mund të përmbajë: 1 person, vija, Zmadho dhe jashtë

VALSI I JETËS

Kur qielli preku ëndrrën time,

unë isha thjesht një flutur e mbarë,

prita të ngopej shiu që binte,

të sodisja qeshur një zambak të bardhë.

Kur toka më ndjeu hapin e rëndë,

unë mbaja një gur në vend të zemrës,

e shkunda veten nga degët në rrënjë ,

mbolla një shpresë në pragun e derës.

Kur dielli me rreze shkeli çdo majë,

unë zhvesha trishtimin të ngroh lëkurën,

kopsita kohën,që lotët të mbajë,

sa vargje buzësh,plasaritur në të shkuarën.

Kur bota më pa me syrin hapur,

unë ëmbël sundova,muzën e jetës,

pushtova çdo qelizë për hijesh kapur,

iu vara gryke,mundit të së drejtës.

Kur dora s’u dridh,s’u dridh as qerpiku,

çdo lëngim u mbyt në ujvarën e fjalëve,

veç syri i Zotit nuk mbeti habitur,

në poezi m’u ul,gjithë forca e maleve.

“”””””””””””””””””””””””

.SËRISH SI DIKUR

Çdo mbrëmje shkel mbiqëllimin kronik,

nga i cili nuk duhet pritur

as ëndërruar,

kurioze siç fëmija kërkon një shpjegim,

var kokën pa përgjigje,

ndjek hidhur ritualin tim.

Frymë mëllagash mbi mure të ftohta,

ulur,

pushuar,

fsheh trishtimin,

nën këmbë sikur më shembet toka.

si diell i perënduar,

në ditën e pakthimit

Lodër më bëhet jeta

dhe nënqesh vjedhurazi

në harresë

në durim

në prag shpesh më troket vdekja

më ndjek…

e sillet si urdheresë

e pastaj më vendos

në fijen e hollë shpëtim

Çdo mbrëmje kur hapat e mi

zhyten në mendime

rrugës që bëj e lodhur

e gënjeshtërt

me Ty

mbledh e ruaj në zemër

veç gurë

nëpër copa letrash

nëpër kujtime

herë ngre…

e herë rrëzoj një mur

e prap aty mbetem

në makthe

në qëllime kronike

në rrugën pa dritë

sërishsi dikur…

Gjin Musa http://dritare.info/

Dritare.Info Gjin Musa, Botues

Shkrimet e fundit

Lajme relevante

LINI NJË PËRGJIGJE Anulo përgjigjjen

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!

Ju lutem, shkruani emrin tuaj këtu

Keni futur një adresë të pasaktë email!

Ju lutem, shkruani adresën tuaj e-mail këtu

Kjo uebfaqe përdor Akismet, për të ulur spam. Mëso se si procesohen të dhënat e komentit tuaj.