Të degjoshe njerzit
është t’i thuash
jetës të stopoj
t’u besoshe njerzve
është mekati më
i madhe që vetës i ben
të besh sikur
i degjon dhe u beson
është diplomacia e jetës
heshtja dhe larg
të keqes njeri
të ben prokopi …..
Nuk mundem të ulem
si dikur e të degjoje
si kukumjaçkat
rrefejn genjeshtrat e tyre
nuk mundem të
replikoje me mendjemadhesin
e tyre që nuk heshtin
duke u lavderuar
nga mengjesi deri në mbremje
nuk mundem e nuk
kam durim të degjoje
rrefime imorale
tek genjejn e shpifin
për ato që nuk i kanë pare
e as degjuar kurr
nuk mundem të ulem
kembekryq me
ata/ ato që bejn sikur të duan
me ata / ato që gjuha u flet
por mendjen e kanë
të paralizuar
nuk mundem të vrase
kohen si dikur
tek rrija e tulatur
e degjoja broçkulla
vetëm nga frika e vetmis
nëse do e quaja vetën
time vetmi e cila
nuk e meriton këtë
emër të peshtir
e cila meriton të
mirat që Zoti i dha
e po nuk i deshti ato
të mira le
të bej viktimen
duke u hedhur tek
ligesia “NJERI ”
nuk mundem t’i them
vetës genjehu
sa për të kaluar kohen
pi nje kafe edhe pse
muhabeti nuk të shkon
dhe pse natyra jote është e kunderta
jo jo nuk mundem
të shkel mbi
shpirtin dhe qenjen time
nuk mundem t’a genjej
më shumë vetën
do t’i jap sinqeritet asaj
kurse të tjereve
do ju then stop ,
më mirë me vetën dhe natyren
e rrethuar
se sa me
rrugen tuaj
me genjeshtren dhe mashtrimin
të shtruar !
Mora lapsin të
shkruaja por
fjala në mes
me mbeti
ashtu
si shpeshe
mekemi në të qare
e nuk nxjerrim dot
zë
e provova disa
here por jo
nuk munda
të shkruaja as një
gerem e as një fjale
po shikoja se si
dora dhridhej
e më të dhe lapsi
çditshem mbi
fleten e bardhe
mendimet fluturuan
kudo atë natë
udhetuan néper
shtigje të njohura
dhe imagjinata
larg i dergoj
nuk po kuptoja se
çfare po ndodhte
atë natë
ku gjumin
ma prishi si në një
enderre të keqe
një lekundje e marre
telefoni nuk me
la pa me treguar
se sa e çmendur
kishte qen ajo natë
më klithma femijesh
që thirrnin për ndihem
e një qytet drejtuar
me lujte drejt qielli
që ishte mbushur
në vaj
vajtonte ëngjujt e tij
që po luftonin
në erresiren e nates
më vdekjen tinzare
që kishte ardhur
për ti marre
ashtu të perqafuar
dhe të pandar !
