Unë Malsorja.
Shumë po du m’u ngjit në bjeshkë
Njaty u rrita tuj kullos bagtinë
Andrrat si gjethe mi përdan nj’ajo vjeshtë
Bash n’ato vite jetova rininë
N’at bardhesi boret ndihet aromë e pishave
Freski e malit faqet m’përkëdhel
S’munen me m’trem ulërimat e bishave
Malsore isha e malsore jam.
Ndihem keq që larg vendlindjes u rrita
Ndaj lutem çdo çast m’u kthye atje
Të bredh nëpër pyll e të ngre prita
Dhe në hije t’pishave të shtrihem e të fle
Të prehem si dikur e të mos ndi faj
Duke dëgjuar cicërimat gazmore
Me ujrat e kronit fytyrën të laj
E pastaj nji buqet të baj me lule bore
Nuk munem ato vite ti lë në harresë
Se shpirtit bash nj’ato I falën bukurinë
Nuk du me ndryshu , të jem nj’ashtu siç qeshë
Edhe sot kur vite pas kam lanë rininë