Ditë me shi
E zymtë dhe me shi zbardhi dita sot
Dhe era rrufetë hedh mbi dritare
Ky mëngjez i ëndrave ndjell vetëm lot
Dhe shpirtin e mbyt një dhimbje vrastare
Na lodhën shirat e një jete të tërë
Si lotët që derdhëm e kurrë s’u harruan
Edhe pse mes lotësh kemi lerë
Kjo vjeshtë me shi ka për të na munduar
Patëm në jetë dhe diell dhe hënë
Që buzëqeshjen kurrë s’na e mohuan
Gjithshka të bukur pas, bijve kemi për tu lënë
Siç na lanë të parët tanë dhe s’u harruan
“””””””””””””””””””””
Ka dhe tjetër botë .
E zgjuan ëndrat shpirtin e trazuar
Mbytur siç ish n’ktë botë të prapë
Tērë ato mbresa të viteve të harruar
U rikthyen sërish sonte ktë natë
Nuk pres shumë në vitet që vinë
Seriali jetësor do të mbyllet shpejt
Pas lamë pranverën më t’bukurën stinë
Dhe mes një vjeshte do iki e qetë
Se ka dhe një tjetër jetë në qiell
Ku na presin të dashurit tanë
Atje ku parajsa ka vetēm diell
Si dikur do gjëndemi pranë e pranë
Ndaj sytë kur ti mbyll për gjithnjë
Një valë zjarri do ndrisë ballin
Dhe ne do lundrojmë në tjetër gjithësi
Atje ku zemrat do shuajnë mallin
“”””””””””””””””””””””””
Vetmi
I kam hedhur fjalët e mija
Në letër si lot të valë
Shpesh e mbytur nga mërzija
Kërkoj shteg prej saj të dalë
N’ato çaste është dhimbja që vret
Duke më fundosur në vetmi
Zemra një shpresë të vetme pret
Me dritën e saj të më kthehesh ti
Mbase shumë hapa hodha gabim
Por atë ndjenjë s’munda ta braktisja
Jeta çast pas çasti bëhet mësim
Dhe forcë më dha që të mos vdisja
Do ta mposht vetminë me ty pranë
Tërë ato vite mbeten në kujtesë
Të kthehemi sërish aty ku u ndamë
Që shpirtit ti ngjallet sërish një shpresë!!!
“”””””””””””””””””””””
Kontrast
Nuk ka më zjarr të ndezë qiellin
Veç yje të venitur dhe një hënë e vrarë
Lotët dhimbjen shpirtit i përcjellin
Dhe nata orët që tërheq zvarë
U lodh dhe dielli dhe do të pushojë
Diku aty pas malesh të ftohtë
Heshtja gjithshka don të pushtojë
E akullt siç është diç do të thotë
Janë orë mërzije që ngjallin nostalgjinë
Janë çaste që kurrë s’harrohen
Agimi I së nesërmes do sjellë magjinë
Dhe nga dielli I shpresës shpirtrat ngrohen
Por lotët n’ujvarën e lotëve ndalen
Buzës dhe syrit I falin ëmbëlsi
Ëndrat me njëra tjetrën ç’mallen
E shpirtit i kthejnë qetësi
